Pico
 | Ĉi tiu artikolo temas pri manĝaĵo "pizza". Por komunumo en Italio rigardu la paĝon Pico (Italio). Por insulo en la Acoroj legu la artikolon Pico (insulo). Koncerne aliajn signifojn aliru la apartigilon Pico (apartigilo). |
Pico (itale: pizza [pica]) estas sud-italdevena bakaĵo, kies bazo konsistas el faruno, akvo, salo kaj gisto. Sur ĝin oni kutime metas tomatan saŭcon kaj mocarelon, kaj oni spicas ĝin per bazilio. Fine ĝi estu bakata en forno. Ĝi povas resti sur metala aŭ ŝtona bakpleto, sur krado, rekte sur fornaj brikoj ktp, depende de baka teĥniko. Tiu simpla pico-speco reprezentas la kolorojn de la itala flago kaj estas nomata laŭ la edzino de la itala reĝo Umberto la 1-a: Margherita [margerita].
Aliaj aldonaĵoj povas esti ekz-e sardeloj, aliaj specoj de fromaĝo, tranĉitaj tomatoj, fungoj, kolbaso, ŝinko, cepoj kaj multaj aliaj aferoj.
Suditalianoj transportis ĝin al Usono, kaj ĉefe el Novjorko diskonigis ĝin tutmonden, inkluzive nordan Italion. Aperis multaj variaĵoj laŭ lokaj gustoj.
En Okcidenta civilizo, ili celas la merkatojn de rapida manĝaĵo kaj hejmenportita manĝaĵo.
Picotipoj[redakti | redakti fonton]
Ingrediencoj uzataj en picoj (nekompleta listo)[redakti | redakti fonton]
La bazo de ĉiu pico estas speco de itala fromaĝo, plejofte mocarelo, al kio estas aldonita kompletaĵoj: legomoj, viandaĵoj aŭ vegetaraj ingrediencoj, krom garnaĵoj.
- Kiel legomoj: Tomataj tranĉaĵoj, ĉerizaj tomatoj, sunsekigitaj tomatoj, cepoj, ajlo, kapsiko, zucchini, melongeno, fungoj, olivoj, artiŝoko, brokolo, poreo, ananaso, maizo, spinaco, endivo, verdaj asparagoj, kukurbo, verdaj fazeoloj, paprikoj, figoj, kaporoj, fenkolo, faboj, terpomo, batato, karoto, brasiko, mango.
- Kiel supraĵoj kaj garnaĵoj: Kultiva eruko, olivoleo, kruda ŝinko, freŝa bazilio, freŝa petroselo, parmezana fromaĝo, fromaĝo Pecorino, juglandonuksoj, spica oleo, figoj, printempa cepo, kikeroj, humuso, migdaloj, nigra pipro, freŝa salvio, freŝa mento, kreso, jogurto, rostita bovaĵo, karpaĉo, pecoj de ajlo aŭ sunfloraj semoj.
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
- Armena kaj turka lahmacun
- Germana kaj franca flamkuko.
- Usona novjorkstila pico
- Picejo
- Historio de la pico
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- Oficiala gvido al pico-manĝejoj en Italio Arkivigite je 2008-01-27 per la retarkivo Wayback Machine (itale).
- Receptoj de pico ĉe Vikilibroj (angle).
- Receptoj de pico (germane).
