Ṯāʾ
| ṯāʾ | |||
|---|---|---|---|
| Izolite | Fine | Interne | Komence |
| ﺙ | ـﺚ | ـﺜ | ﺛ |
La ṯāʾ (en araba ثاء, ṯāʾ) estas la kvara litero de la araba alfabeto. En klasika araba ĝi reprezentas sonon bruantan, frikativan, interdentalan kaj nevoĉan,[1] /θ/, same kiel tiu de la z en duoninsula hispana. En la abjad-numeraloj ĝi havas la valoron de 500.[2]
Historio[redakti | redakti fonton]
Ĝi estas unu de la ses literoj de la araba alfabeto kiuj aldoniĝis al la 22 hereditaj de la fenica alfabeto (la aliaj estas ḫāʾ, ḏāl, ḍād, ẓāʾ kaj ġayn) kaj ĝi estas, esence, varianto de la Tāʾ.
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Corriente, Federico (1980). «Lección 1.ª: Fonología». Gramática árabe. Madrid: Instituto hispano-árabe de cultura. Ministerio de Cultura. pp. 19-29. ISBN 84-7472-017-6.
- ↑ Corriente, Federico (1980). «Lección 3.ª: Grafonomía». Gramática árabe. Madrid: Instituto hispano-árabe de cultura. Ministerio de Cultura. pp. 41-51. ISBN 84-7472-017-6.