Nagyváradi Napló
Nagyváradi Napló (Nadjvarada Taglibro) estis radikala civila ĵurnalo en Nagyvárad, Hungario kaj Rumanio inter 1-a de oktobro 1898 kaj 7-a de septembro 1940.
Redaktoroj[redakti | redakti fonton]
La ĉefredaktoroj estis ĝis sia morto 1935 Dezső Fehér kaj sekve Andor Kund, la respondecredaktoro ekde 1924 estis László Hilf. Kiel redaktoro ekde 1926 figuras Imre Mikes; kiel politikaj ĉefkunlaborantoj en 1925 kaj 1926 Árpád Paál, Telegdi József, Tarnóczi Lajos, Oláh Béla. Ekde 1934 ĝis 30-a de aŭgusto 1940 ĝia titolo estis Napló pro malpermeso de uzado en hungara lingvo de la loknomoj.
Kunlaborantoj[redakti | redakti fonton]
Verkis felietonaĵojn, raportaĵojn kaj publicistikon: Sándor Benamy , Benedek Ferenc, Marót Sándor, Méliusz N. József, Mikes Imre, Paál Jób, Simon Magda, Stella Adorján, Szilágyi András, Tabéry Géza, Turnovszky Sándor; teatrajn kaj muzikajn kritikojn verkis Bauer Albert, Brauer Oszkár, Bíró Elek, Daróczi Lajos, Fehér Dezső, Kunda Andor, Radó Árpád, Török Tibor. Krome la elstaraj poetoj de tiu tempo (Mihály Babits, Jenő Dsida, Ákos Dutka, Emőd Tamás, Erdélyi József, Attila József, JUHÁSZ Gyula, Dezső Kosztolányi, Somlyó Zoltán, Lőrinc Szabó, Ernő Szép) la plej ofte publikintaj poetoj estis: Arató András, Bárdos László, Beck Zsuzsa, Diószeghy Dezső, Erdélyi Ágnes, Fekete Ferenc, Frigyes Marcell, Halmai Árpád, Imre Horváth, Kun József, Perédi Adél, Rosen Alice, Ruth Klára, Ernő Salamon, Vessely Iván. La prozverkistoj elstaraj de la ĵurnalo estis: Barta Lajos, Mária Berde, Harsányi Zsolt, Jenő Heltai, Sándor Hunyady, Ferenc Herczeg, Frigyes Karinthy, Dezső Kosztolányi, Gyula Krúdy, Ferenc Molnár, Zsigmond Móricz, Dezső Szabó. Krome ili publikis ankaŭ: Ádám Péter, Barcs Sándor, Bíró Elek, Bodnár Mária, Bródy Lili, Dévald László, Diamandi Viktória, Farkas Imre, Gábor István, Kunda Andor, Lakatos László, Nagy István, Attila Orbók, Szirmai László, Vasady Irén.
Specialaj agadoj[redakti | redakti fonton]
Oni publikigis en ĵurnalo ankaŭ felietajn romanojn (Benedek Ferenc: Wassermann pozitív. 1932; Fekete Tivadar: Európai kisparádé. 1936; Haász Kálmán: Világ förgeteg. 1934; Imre Sándor: Nagy Péter, aki nem volt cár. 1931; Jakobovits Elemér: Három év az idegenlégióban. 1936; Komáromi János: Vergődés a front mögött. 1931; Maros Tamás: Marosportustól Moszkváig. 1932; Heltai Jenő: Zuhanás. 1932). Ĝi havis ankaŭ koloran rubrikon por infanoj. Ĝi flegis kontinue la kulton de Endre Ady.