István Valér Boros

BOROS István Valér (boroŝ) rumanuja hungara franciskano (laika frato), kapelestro, orgenisto (Zetelaka, 18-a de aŭgusto 1918 - Târgu Mureş, 22-a de marto 1984).

Biografio

Liaj stacilokoj estis la jenaj:

• 1932: Kluĵo, novico;
• 4-a de oktobro 1934: li envestiĝis;
• 1935-37: Odorheiu Secuiesc;
• 1937-38, 1941-42: en Ĉikŝomjo: kuiristo kaj orgenisto;
• 1939-41, 1942, 1944: soldato;
• 1943: Mikháza novico;
• 1945-51: en Ĉikŝomjo instruisto pri kanto kaj muziko, kantoro-kapelestro;
• Ekde 20-a de aŭgusto 1951: devigloĝejo en Radna kaj Dej;

Ekde majo 1967 ĝis 1984 li estis kantoro-kapelestro en Oradea, Sighişoara, respektive Târgu Mureş.

Lia agado

Li alproprigis la eklezian ĥorkulturon kiel memlerninto. En instruado de kanto kaj muziko li estis la sekvanto de Zoltán Kodály. Li eminente orgenludis, improvizis, sed malmulte komponis. Li instruis precipe gregoriajn melodiojn.

Melodikomponaĵoj

• Hints meg engem Istenem, izsóppal;
• Szűzanyának édes Szíve;
• Csodákat ki látni vágytok (himno Sankta Antonio de Padovo);
• Ordinárium (Kyrie, Gloria);
• Istenem, te megvizsgáltál;
• Ave, o beate Stephane.

Verkoj

• A csíksomlyói kegytempol új orgonája. 1931. (Nagyvárad, 1961).

Bibliografio

• P. Benedek Domokos OFM: A kegytemplom karnagya - Boros Valér életútja/ 1998.