Charlotte Gainsbourg

Charlotte Gainsbourg
Charlotte Gainsbourg
	Charlotte Gainsbourg, 2010
Bazaj informoj
Naskonomo	Charlotte Lucy Gainsbourg
Naskiĝo	21-an de julio 1971 (52-jaraĝa); en Marylebone, Londono, Unuiĝinta Reĝlando (Britio)
Ĝenroj	alternativa rokmuziko • sendependa popmuziko
Profesio	Aktorino, kantistino
Retejo	www.charlotte-gainsbourg.com
Persona informo
Naskonomo	Charlotte Lucy Gainsbourg
Lingvoj	franca • angla
Ŝtataneco	Unuiĝinta Reĝlando (Britio) • Francio
Alma mater	Lernejo Jeannine Manuel
Familio
Patro	Serge Gainsbourg
Patrino	Jane Birkin
Frat(in)oj	Kate Barry • Lou Doillon • Lulu Gainsbourg
Amkunulo	Yvan Attal
Infano	Ben Attal
Okupo
Okupo	aktoro • muzikisto • kantisto • kinisto • filma scenaristo • modelo de la erotika fotografio
Verkoj	Nymphomaniac
TTT
Retejo	http://www.charlotte-gainsbourg.com/
	v • d • r

Charlotte GAINSBOURG (naskiĝis la 21-an de julio 1971(nun 1971-07-21) en Londono), estas franca-brita aktorino kaj kantistino. Filino de Serge Gainsbourg kaj Jane Birkin, ŝi frue debutis kinan karieron, pelate de sia patrino. Ŝi edziniĝis al Yvan Attal, mem komediisto kaj reĝisoro.

Dum la nokto de la 5-a al la 6-a de septembro 2007, ŝi estis urĝe operaciita pro cerba hemoragio, post akcidento de akvoskiado.

Kino[redakti | redakti fonton]

Kariero[redakti | redakti fonton]

En 1984, Jane Birkin, dum filmado en La Pirate de Jacques Doillon, instigis sian filinon trapasi selektadon de Élie Chouraqui por Paroles et musique. Tiel ŝi ekhavis sian unuan rolon kiam ŝi estis 13-jarojn aĝa. Sekvan jaron, Jacques Doillon proponis al ŝi kelkajn pecojn en La Tentation d'Isabelle, pro kio ŝi estis rimarkita de Claude Miller. Tiu ĉi proponis al ŝi unu el la ĉefaj roloj en sia filmo L'Effrontée. Tiu aktorado havigis al ŝi César-on por plej bona virina espero en 1986. Ŝi poste laboris kun sia patro (Charlotte for Ever en 1986), poste kun sia patrino (Kung Fu Master ! en 1987). En 1988, Claude Miller denove kunvokis ŝin por La Petite Voleuse laŭ scenaro de François Truffaut. Tamen nur post Merci la vie de Bertrand Blier Charlotte decidis dediĉi sin al kina kariero. Paradokse, en tiu momento ŝia kariero ŝajnis stagni, malgraŭ denova renkontiĝo kun Jacques Doillon en la ĉefa rolo de Amoureuse. Ŝia kariero restartis ekde 2001 per du filmoj de ŝia edzo Ma femme est une actrice kaj Ils se marièrent et eurent beaucoup d'enfants, ankaŭ je internacia nivelo per 21 grammes kie ŝi ludis kun Sean Penn.

Filmaro[redakti | redakti fonton]

1984: Paroles et musique, de Élie Chouraqui
1985: L'Effrontée, de Claude Miller
1985: La Tentation d'Isabelle, de Jacques Doillon
1986: Charlotte for Ever, de Serge Gainsbourg
1987: Jane B. par Agnès V., de Agnès Varda
1987: Kung-fu master !, de Agnès Varda
1988: La Petite Voleuse, de Claude Miller
1990: Merci la vie, de Bertrand Blier
1990: Aux yeux du monde, de Éric Rochant
1990: Le Soleil même la nuit (Sole anche di notte)
1991: Amoureuse, de Jacques Doillon
1991: Contre l'oubli, de Patrice Chéreau
1991: Anna Oz, de Éric Rochant
1992: Cement Garden (The Cement Garden), de Andrew Birkin
1993: Grosse Fatigue, de Michel Blanc, en propra rolo
1995: Anna Oz, de Éric Rochant
1996: Love, etc., de Marion Vernoux
1996: Jane Eyre, de Franco Zeffirelli
1998: Passionnément, de Bruno Nuytten
1999: Suspicion (The Intruder), de David Bailey
1999: La Bûche, de Danièle Thompson
2000: Félix et Lola, de Patrice Leconte
2000: Les Misérables, de Josée Dayan (TV)
2001: Ma femme est une actrice, de Yvan Attal
2003: 21 gramoj, de Alejandro González Iñárritu
2004: Ils se marièrent et eurent beaucoup d'enfants, de Yvan Attal
2005: L'un reste, l'autre part, de Claude Berri
2005: Lemming, de Dominik Moll
2006: La Science des rêves, de Michel Gondry
2006: Prête-moi ta main, de Éric Lartigau
2007: I'm Not There, de Todd Haynes
2007: Golden Door, de Emanuele Crialese
2008: City of Your Final Destination de James Ivory
2009: Max et les Maximonstres de Spike Jonze (voĉo de KW)
2009: Antichrist de Lars von Trier
2009: Persécution de Patrice Chéreau
2010: L'Arbre de Julie Bertucelli
2011: Melancholia de Lars von Trier
2012: Confession d'un enfant du siècle de Sylvie Verheyde
2012: Do Not Disturb de Yvan Attal
2013: Nymphomaniac de Lars von Trier
2013: Jacky au royaume des filles de Riad Sattouf
2014: Son épouse de Michel Spinosa
2014: Every Thing Will Be Fine de Wim Wenders
2014: Trois cœurs de Benoît Jacquot
2014: Samba de Éric Toledano kaj Olivier Nakache
2014: L'Incomprise de Asia Argento
2015: Every Thing Will Be Fine de Wim Wenders
2016: Independence Day: Resurgence de Roland Emmerich
2016: Ils sont partout de Yvan Attal
2017: True Crimes de Alexandros Avranas
2017: Norman de Joseph Cedar
2017: Les Fantômes d'Ismaël de Arnaud Desplechin
2017: Le Bonhomme de neige (The Snowman) de Tomas Alfredson
2017: La Promesse de l'aube de Éric Barbier

Rekompencoj[redakti | redakti fonton]

1985: César por plej bona virina espero en L'Effrontée
2000: César por plej bona aktorino en dua rolo en La bûche
2009: Festivalo de Cannes: Premio por virina interpretado en Antichrist de Lars von Trier.

Kanzono[redakti | redakti fonton]

Kariero[redakti | redakti fonton]

Charlotte kantis plurfoje. Unuafoje en la albumo de Serge Gainsbourg, Love on the beat, en 1983, kie ŝi kantis Lemon incest duope kun li. Muzikvideo, kie Charlotte aperas en subvesto kuŝante ĉe sia patro, montriĝis ambigua; vortoj elvokas "amon, kiun ni neniam faros kune".

En 1986, ŝi rekomencis en la albumo Charlotte for Ever, kie pozante malfacilan adoleskantinon, ŝi kantis serion da tekstoj kun provoka enhavo: Charlotte for ever, Plus doux avec moi (ambaŭ duope kun Serge), Élastique, Zéro pointé vers l'infini.

Dum 8 jaroj ŝi ne plu kantis, ĝis ŝi engaĝis sin en la aventuron de Les Enfoirés, kantistoj kiuj subtenas bonfaran organizaĵon Restoracioj de l' koro: en 1994, en la spektaklo Les Enfoirés au grand Rex, ŝi interpretis Di doo dah, verkitan de sia patro kaj kreitan de sia patrino, Un autre monde de Téléphone kaj La chanson des restos de Jean-Jacques Goldman. Ŝi denove laboris en 2001 por la Restoracioj de l'koro, en 2001: L'odyssée des Enfoirés, kie ŝi interalie interpretis kanzonon de Renaud, Manu, kun Francis Cabrel, Julien Clerc kaj alia komediisto, Thierry Lhermitte.

En 1996, ŝi partoprenis la filmmuzikon de Love, etc.. En 2000, aŭdeblis ŝia voĉo en albumo Music de Madonna: la komenco de la kanzono What it feels like for a girl enhavas kelkajn vortojn eldiritajn de Charlotte en la filmo The Cement Garden. Ŝia lasta vera duopo estas If kun Étienne Daho en lia albumo Réévolution (2003). En 2005, Charlotte partoprenis filmmuzikon de L'un reste, l'autre part, interpretante samtitolan kanzonon.

La 28-an de aŭgusto 2006 aperis ŝia dua albumo "5:55" kunlabore kun la grupo Air, Jarvis Cocker, Nigel Godrich, Tony Allen, David Campbell kaj Neil Hannon de The Divine Comedy. La albumo enhavas francajn kaj anglajn kanzonojn.