Lajos Windisch-Graetz

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Lajos Windisch-Graetz
Persona informo
Naskiĝo 20-an de oktobro 1882 (1882-10-20)
en Krakovo
Morto 3-an de februaro 1968 (1968-02-03) (85-jaraĝa)
en Vieno
Lingvoj germanahungara vd
Ŝtataneco HungarioGermanioAŭstrio vd
Alma mater Imperial and Royal Technical Military Academy vd
Partio Christian National Union Party (en) Traduki
National Party of Work (en) Traduki vd
Familio
Patro Ludwig von Windisch-Graetz vd
Patrino Valéria, Gräfin Dessewffy de Csernek et Tarkeö vd
Profesio
Okupo politikisto
ŝtata funkciulo
ministro vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Princo Lajos Windisch-Graetz [lajoŝ vidiŝgrEc], laŭ hungarlingve kutima nomordo Windisch-Graetz Lajos estis hungara diplomato, politikisto, ministro, parlamentano. Lia familia nomo aperis ankaŭ en formoj Windischgraetz, Windisch-Grätz. Lia avo estis Alfred Candidus Ferdinand zu Windisch-Grätz.

Lajos Windisch-Graetz [1] naskiĝis la 10-an de oktobro 1882 en Habsburga Imperio en Krakovo. Li mortis la 3-an de februaro 1968 en Vieno.

Biografio[redakti | redakti fonton]

Lajos Windisch-Graetz frekventis teknikan akademion. En 1904 li partoprenis en Rusa-japana milito, poste li ricevis diplomatian taskon en Sankt-Peterburgo, en 1912 en Sofio. Inter 1916 kaj 1918 li estis parlamenta deputito. Li apartenis al rondo de Karolo la 1-a (Aŭstrio). gefilojn. En 1918 li estis ministro de Aŭstrio-Hungario. Post la 1-a mondmilito li vivis en Svislando, en 1920 li hejmenvenis kaj li estis parlamentano 2 jarojn. En proceso kontraŭ Mihály Károlyi li estis ĉefatestanto. Li partoprenis en disvastiĝo de falsaj frankoj, tial li estis kondamnita 4 jarojn. Post la liberiĝo li vivis en sia bieno en Sárospatak. En 1932 li ricevis germanan ŝtatanecon, poste li aliĝis al Gestapo. Post la 2-a mondmilito li vivis en Aŭstrio.

Elektitaj publikaĵoj[redakti | redakti fonton]

  • Küzdelmeim (1920)
  • Vom roten zum schwarzen Prinzen (1920)
  • My Memoires (1921)
  • Ein Kaiser kämpft für die Freiheit (1957)
  • Helden und Halunken. Selbsterlebte Weltgeschichte 1899–1964 (1965)

Fontoj[redakti | redakti fonton]