Frederiko la 4-a (Tirolo)

Postenoj
Postenoj	regento vd

**Frederiko la 4-a**
Frederiko la 4-a
Persona informo
Naskiĝo	1382
Morto	24-an de junio 1439; en Innsbruck
Tombo	Stift Stams Austrian Grave (en) vd
Familio
Dinastio	Habsburgoj vd
Patro	Leopoldo la 3-a vd
Patrino	Viridis Visconti (en) vd
Gefratoj	Ernesto, Duko de Aŭstrio, Vilhelmo, duko de Aŭstrio kaj Leopoldo la 4-a de Habsburgo vd
Edz(in)o	Anna of Brunswick-Lüneburg (en) (1410 (Gregoria)–); Elisabeth of the Palatinate (en) (1406 (Gregoria)–) vd
Infanoj	Sigismondo de Aŭstrio; ( Anna of Brunswick-Lüneburg (en) ); Hedwig von Habsburg (en) ; ( Anna of Brunswick-Lüneburg (en) ); Elisabeth von Habsburg (en) ; ( Elisabeth of the Palatinate (en) ); Margaretha of Habsburg (en) ; ( Anna of Brunswick-Lüneburg (en) ); Wolfgang von Habsburg (en) ; ( Anna of Brunswick-Lüneburg (en) ) vd
Profesio
Okupo	regento vd
Postenoj
Postenoj	regento vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Por aliaj signifoj, bv. rigardi la apartigilan paĝon: Frederiko la 4-a

Duko Frederiko la 4-a (Tirolo), kromnomita Frederiko kun malplenaj monujoj (germane: Friedrich mit der leeren Tasche; naskiĝinta en 1382, mortinta la 24-an de junio 1439 en Insbruko) estis politikisto tirola. Li estis filo de la aŭstria duko Leopoldo la 3-a (Habsburgo).

Vivo[redakti | redakti fonton]

Jam en 1402 Frederiko ricevis nedaŭre, ekde 1407 definitive la regadon pri Tirolo kaj Antaŭa Aŭstrio. Li faris en 1405 militon kontraŭ la Apencelanoj, kie li venkitis dum la Batalo de Stoß proksime de Gais AR. Ankaŭ la tirola nobelaro, sub la gvido de Wolkenstein kaj Meinrich von Rottenburg, ĉagrenigis lin ege. Ĉar li helpis en 1415 post la Koncilio de Konstanco ke la kontraŭpapo Johano la 23-a fuĝu, la imperiestro persekutis kaj proskribis lin. Samtempe ŝtelis diversaj nobeloj, urboj, episkopoj kaj antaŭ ĉiuj la Svisoj liajn posedaĵojn. Post lia malvenko li arestitis en Kontanco sed sukcesis fuĝi en Tirolon kie ĉefe la kamparanoj ŝatante apogis lin. En 1417 li denove proskribitis. Sed nun li siavice alianciĝis kun aliaj dukoj kaj repaciĝis kun la frato duko Ernesto la Fera. Sekve la imperiestro redonis al Frederiko la plejmulton de liaj apartenaĵoj - krom Argovion kaj kelkajn svisajn urbojn (i.a. Schaffhausen, Diessenhofen, kiuj kontinue restis memstaraj kaj sendependaj de la Habsburgoj.

La moknomo senmonulo ne tre veras, ĉar lia ŝpareme gvidata registaro ege profitis de minejaj ekspluatoj. La legendoj erare kombinas kun tio la konstruo de Goldenes Dachl en Insbruko. Inter 1424-36 Frederiko estis kuratoro de la filoj de sia frato Ernesto la Fera. Kun reĝo Sigismondo li repaciĝis komplete en 1425.