Giuliano da Empoli
| Giuliano da Empoli | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| Naskiĝo | 27-an de aŭgusto 1973 (50-jaraĝa) en Neuilly-sur-Seine | ||||
| Lingvoj | itala • franca vd | ||||
| Ŝtataneco | Italio Svislando Francio  vd
| ||||
| Alma mater | Universitato de Romo "La Sapienza" vd
| ||||
| Partio | Demokrata Partio vd
| ||||
| Familio | |||||
| Parencoj | Attilio da Empoli (en)  (avo) vd
| ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | verkisto de nefikcio politikisto politikologo ĵurnalisto eseisto verkisto vd
| ||||
| Laborkampo | Politika scienco, literatura aktiveco kaj eseo vd
| ||||
| Verkado | |||||
| Verkoj | The Wizard of the Kremlin vd | ||||
| |||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Giuliano da EMPOLI (naskiĝis en 1973 en Neuilly-sur-Seine). Li estas itala kaj svisa verkisto kaj politika konsilisto. Li estas la prezidanto de Volto, pensfabriko bazita en Milano, kaj instruas al Universitato Sciences-Po Parizo.
Biografio[redakti | redakti fonton]
Giuliano da Empoli naskiĝis en 1973 en Neuilly kaj kreskis en pluraj eŭropaj landoj. Lia patro, Antonio da Empoli, estis viktimo de terorisma atenco en Romo en 1986.
Li diplomiĝis en juro en la universitato La Sapienza en Romo kaj en politikaj sciencoj de la Instituto pri Politikaj Studoj de Parizo.
Eksa adjunkto de la urbestro de Florenco[1]pri kulturo, li estis la politika konsilisto de la Ĉefministro de la Itala Respubliko Matteo Renzi[2].[3]
Li same estis membro de la administrad-konsilio de la Bienalo de Venecio.
De 2006 ĝis 2008, li estis la konsilisto de la ministro pri kulturo kaj itala vicĉefministro Francesco Rutelli.
Li estas membro de la Fondaĵo Italio-Usono.[4]
En 2016, li fondis la pensfabrikon "Volta" en Milano, membro de la ĝenerala reto Progress.[5][6][7]
Verkisto kaj ĵurnalisto[redakti | redakti fonton]
Ekde 1996, li publikigas regule artikolojn en la ĉefaj italaj ĵurnaloj, inter kiuj Il Corriere della Sera, La Repubblica, Il Sole 24 Ore kaj Il Riformista.
Estante 22 jaraĝa, li publikigis sian unuan libron "Granda estonteco antaùe de ni" pri la malfacilaĵoj renkontitaj de la italaj junuloj.[8] Tiu eldono tre animis la nacian debaton en Italio kaj premis la ĵurnalon La Stampa nomi lin "Viro de la jaro".
De tiam, li publikigis multnombrajn aliajn librojn kiuj analizas la sociajn moveblecojn, la sociajn ŝanĝojn, kaj la trafon de la nova ekonomio kaj ĝiajn efektojn en politiko.
Verkoj[redakti | redakti fonton]
- Grandulino futuro dietro di noi, (Granda estonteco antaue de ni ) Marsilio, 1996
- La guerra del talento,( la milito de talento ) Marsilio, 2000 ( )
- Overdose (Superdozo), Marsilio, 2002 ( )
- Pri la troinformado
- Fuori controllo,( Ekster kontrolo) Marsilio, 2004 ( )
- La sindrome di Meucci, Marsilio, 2005 ( )
- Pri la kreemaj industrioj en Italio
- Canton Express, Einaudi, 2008 ( )
- Obama. La politica nell'era di Facebook, Marsilio, 2008 ( )
- Contro gli specialisti, Marsilio, 2013 ( )
- La prova del potere, Mondadori, 2015 ( )
- La florentin, Grasset, 2016 ( )
- La rabbia e l'algoritmo, Marsilio, 2017 ( )
- Les ingénieurs du chaos (La inĝenieroj de la kaoso), JC Lattès, 2019 ( )
- Le mage du Kremlin,(la mago de Kremlino) 2022, Éd. Gallimard, ( 2072958164)[N 1].
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ archivio corriere
- ↑ [1]
- ↑ Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2022-10-05. Alirita 2022-05-31.
- ↑ Italia USA
- ↑ [2][rompita ligilo]
- ↑ [3]
- ↑ Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2021-07-17. Alirita 2022-05-31.
- ↑ [4]