Iuliu Maniu
| Iuliu Maniu | |
|---|---|
 Iuliu Maniu | |
| Persona informo | |
| Naskonomo | Iuliu Maniu |
| Naskiĝo | la 8-an de januaro 1873 en  Csehipuszta (Hungara reĝlando)
|
| Morto | la 5-an de februaro 1953 en  Sighetu Marmației (Rumanio)
|
| Tombo | Cemetery of the Poor in Sighet (en)  
|
| Lingvoj | rumana • hungara |
| Ŝtataneco | Rumanio Reĝlando Hungario
|
| Alma mater | Universitato Eötvös Loránd Universitato Francisko-Jozefo Universitato de Vieno Silvania National College (en)
|
| Familio | |
| Frat(in)oj | Cornelia Maniu (en) kaj Cassiu Maniu (en)
|
| Okupo | |
| Okupo | politikisto ŝtatreprezentanto advokato juristo
|
Iuliu Maniu estis hungaria rumana politikisto, juristo, baldaŭ ĉefministro de Rumanio.
Iuliu Maniu [1] naskiĝis la 19 en Hungara reĝlando en Csehipuszta (nuntempa Pusta (Șimleu Silvaniei)) en Rumanio, li mortis la 5-an de februaro 1953 en Sighetu Marmației (Rumanio).
Biografio[redakti | redakti fonton]
Iuliu Maniu studis en Kolozsvár, Vieno kaj Budapeŝto, fine li akiris juran diplomon en 1896 en Reĝa Universitato de Budapeŝto. Post la diplomo li faris ĉefe juran laboron por la rumana ortodoksa eklezio en Transilvanio. En 1906 li estis elektita parlamenta deputito de la hungara parlamento, kie li aliĝis al malgranda grupo de rumanaj deputitoj instigante egalajn rajtojn por sia minoritato. Dum la 1-a mondmilito li servis en la aŭstra-hungara armeo. En decembro de 1918 li estis elektita prezidanto de la Transilvania Direktoria Konsilio, kiu proklamis kuniĝon kun Rumanio. Inter 1919–1938 li estis partiestro kaj deputito de la rumana parlamento. Li estis ĉefministro inter 1928-1933, sed kun 2 interrompoj. En 1937 li formis voĉdonan aliancon kun la nazia Fera Gvardio. Dum la 2-a mondmilito li komence apogis la atakon kontraŭ Sovetunio, sed poste li fariĝis unu el la ĉefaj rezistantoj. Li partoprenis en puĉo en 1944, kiu alportis aliancon kun Sovetunio. Li estis la estro de la demokratia opozicio ekde la komenco de la komunisma influo, sed lia pozicio malfortiĝis, eĉ li trovis sin en malliberejo en 1947, kie li mortis post 6 jaroj.