José Calvo Sotelo

José Calvo Sotelo
Persona informo
José Calvo Sotelo
Naskiĝo	6-an de majo 1893 (1893-05-06) en Tuy
Morto	13-an de julio 1936 (1936-07-13) (43-jaraĝa) en Madrido
Mortis pro	Hommortigo vd
Mortis per	Pafvundo vd
Religio	katolikismo vd
Lingvoj	hispana vd
Loĝloko	calle de Velázquez vd
Ŝtataneco	Hispanio vd
Alma mater	Faculty of Law of the University of Zaragoza (en) vd
Partio	Renovación Española (en) vd
Subskribo
Familio
Patro	Pedro Calvo Camina vd
Patrino	Elisa Sotelo Lafuente (en) vd
Gefratoj	Joaquín Calvo Sotelo, Leopoldo Calvo Sotelo, Luis Calvo Sotelo (en) kaj María del Pilar Calvo Sotelo (en) vd
Edz(in)o	Enriqueta Grondona Bandrés (en) vd
Infanoj	María de la Concepción Calvo-Sotelo Grondona (en) , José Pedro Calvo-Sotelo Grondona (en) , Enriqueta Calvo-Sotelo Grondona (en) , Luis Emilio Calvo-Sotelo Grondona (en) vd
Profesio
Okupo	politikisto ekonomikisto State lawyer (en) juristo advokato universitata instruisto vd
Aktiva en	Madrido vd
Postenoj Postenoj Member of the Cortes republicanas (en) (1936–1936) Member of the Cortes republicanas (en) (1934–1934) Member of the Cortes republicanas (en) (1933–1936) Member of the Cortes republicanas (en) (1931–1932) Member of the Consultative National Assembly (en) (1930–1930) Minister of the Treasury of Spain (en) (1925–1930) civil governor of Valencia (en) (1921–1922) Member of the Congress of Deputies (en) (1919–1920) civil governor of Jaén (en) vd
Honorigoj Honorigoj (4-a de januaro 1928)  Granda Kruco de la Ordeno de Karolo la 3-a vd
Membrecoj Membrecoj Royal Academy of Jurisprudence and Legislation (en) Acción Española (en) Madrid Bar Association (en) Grupo de la Democracia Cristiana (es) vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Skulptaĵo kiu reprezentas al José Calvo Sotelo, starigita en Madrido.

José CALVO SOTELO (Tui, Pontevedro, 6-a de majo 1893 — Madrido, 13-a de julio 1936) estis politikisto kaj juristo de Hispanio.

Li estis ministro de Financoj inter 1925 kaj 1930 (dum la Diktaturo de Primo de Rivera). Ekzilita dum la unuaj jaroj de la Dua Hispana Respubliko, tamen li estis elektita deputito en ĉiuj leĝdonaj povoj, kaj enposteniĝis post amnistio dum la dujara periodo de la radikaluloj-cedistoj en 1934. Li elstaris kiel promonarĥia gvidanto, per la partio Hispana Renovigo, kvankam ĝi ne havis bonajn rilatojn kun aliaj dekstraj potencoj.

En la periodo inter februaro kaj julio 1936, post la venko de la Popola Fronto, li ĉefrolis kelkajn debatojn antaŭ la Kortesoj, kie li petis al la Registaro la restabligon de la publika ordo, aŭ male ĝi devus esti transprenata de la Armeo. En la frumateno de la 13-a de julio 1936 grupo de la Atako-gvardio (speco de polico) kaj socialistoj, gvidataj de la kapitano de la civil-gvardio Fernando Condés, arestis lin en lia hejmo kaj enkondukis lin en kamioneton kie Luis Cuenca, membro de la Socialisma Junularo kaj korpogardisto de Indalecio Prieto pafis lin en la nukon, verŝajne kiel reago al antaŭa murdo de oficiro de la porregistara policaro fare de dekstruloj. En la epoko de la diktaturo li estis honorigita kiel Pramartiro de la Krucmilito ĉar tiu utiligis la ekskuzon de la murdo de Calvo Sotelo, kiel pravigo de la Insurekcio de julio de 1936, kio okazigis la Hispana Enlanda Milito.