Saltu al enhavo

Jyotirindranath Tagore

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Jyotirindranath Tagore
Persona informo
Naskiĝo 4-an de majo 1849 (1849-05-04)
en Kolkato
Morto 4-an de marto 1925 (1925-03-04) (75-jaraĝa)
en Ranĉi
Lingvoj bengala
Ŝtataneco Brita Hindio Redakti la valoron en Wikidata
Alma mater Presidency University (en) Traduki
Hindu School (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata
Familio
Patro Debendranath Tagore Redakti la valoron en Wikidata
Frat(in)oj Swarnakumari Devi (en) Traduki, Rabindranath Tagore, Dwijendranath Tagore, Hemendranath Tagore, Satyendranath Tagore kaj Soudamini Debi (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata
Edz(in)o Kadambari Devi (1868–) Redakti la valoron en Wikidata
Okupo
Okupo dramaturgo
tradukisto
pentristo
verkisto
muzikisto Redakti la valoron en Wikidata
Verkoj Marcus Aureliuser Atmachinta
Bharatbarshe
vdr

Jyotirindranath TAGORE (bengale জ্যোতিরিন্দ্রনাথ ঠাকুর; 4a de Majo 1849 – 4a de Marto 1925) estis barata dramaturgo, muzikisto, eldonisto kaj pentristo.[1] Li ludis gravan rolon en la florado de la talento de sia pli juna frato, nome la unua ne-eŭropa ricevinto de Nobel-premio, nome Rabindranath Tagore.[2] Li estis frato ankaŭ de same verkistoj Dwijendranath Tagore, Hemendranath Tagore kaj Satyendranath Tagore.

Verkoj[redakti | redakti fonton]

  • Historiaj teatraĵoj -Purubikram (1874), Sarojini (1875), Ashrumati (Larmovirino, 1879), Swapnamayi (Revovirino, 1882).
  • Satiraj teatraĵoj - Kinchit Jalajog (Some Refreshments, 1873), Eman Karma Ar Korbo Na (I will never do such a thing again 1877), Hathath Nabab (Suddenly a Ruler, 1884), Alik Babu (Strange Man, 1900).
  • Tradukoj - el Kalidasa Abhijñānaśākuntalam (Rekono de Ŝakuntala) kaj Malati Madhava (Malati kaj Madhava); Mrichhatika de Sudrak (Little Clay Cart); Meditaĵoj de Marcus Aurelius, Julius Caesar de Shakespeare; Gita Rahasja de Bal Gangadhar Tilak.

Notoj[redakti | redakti fonton]

  1. Ahmed, Wakil. (2012) “Tagore, Jyotirindranath”, Banglapedia: National Encyclopedia of Bangladesh. Asiatic Society of Bangladesh.
  2. Bandopadhyay, Hiranmay, Thakurbarir Katha, pp. 106-113, Sishu Sahitya Sansad.