Dilemo de erinaco

Reviziita versio de ĉi tiu paĝo, aprobita je 10 jan. 2017, estis bazita sur ĉi tiu versio.

La dilemo de la erinaco estas analogio de Arthur Schopenhauer por priskribi la malfacilecon de la homaj rilatoj. Grupo da erinacoj decidas proksimiĝi por varmigi unu la alian dum la vintro. Sed pro ilia pikiloj, la erinacoj ne povas tre proksimiĝi sen damaĝo.

Simile, laŭ Schopenhauer, la homoj ne povas tre familiariĝi sen emocia damaĝo.

Ĉi tiu artikolo ankoraŭ estas ĝermo pri psikologio.

Helpu al Vikipedio plilongigi ĝin. Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi (menciante la fonton).