Fakiro

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Fakiro (el la araba: „malriĉulo”) estis originale almozpetanta derviŝo kiu – en mistika senco – bezonas nur dion. Ĝin uzis – spita al la muslima origino – ankaŭ la hinduoj.

Oni trovis la fakirojn “sanktaj” homoj, kiuj havas eksterordinarajn kapablecojn ekz. surardaĵa promeno. Ili ankoraŭ popilaras kaj havas reputacion antaŭ la vilaĝaj hinduoj en interna Barato.

Konata estas la najlolito de la hindua fakiro, aperinta ofte en filmoj.

Imperiestro Jahangir ricevas petleteron de fakiro
La termino fakir oni ankaŭ povas uzi en la senco de publikstrata almozpetanto, kiu ŝantas sanktaj nomo kaj versoj. Fakir fariĝis ĝenerala urdua kaj hindia vorto por ‘almozpetanto’.