Gyula Gyomlay

Reviziita versio de ĉi tiu paĝo, aprobita je 28 mar. 2013, estis bazita sur ĉi tiu versio.

GYOMLAY Gyula (djomlai) estis hungara klasikfilologo, universitata profesoro, ano de la MTA naskita en Nadjvarado la 29-an de julio 1861 kaj mortinta en Budapeŝto la 20-an de oktobro 1942.

Biografio

Gyula Gyomlay havigis diplomon de instruisto en 1882 kaj li doktoriĝis en 1883 en la Universitato de Budapeŝto. De 1883 li instruis en la praktikanta ĉefgimnazio de Budapeŝto, de 1906 en la Eötvös-kolegio. En 1910 li iĝis privatprofesoro pri anktikva filologio. De 1918 li estis profesoro en Pozsony, poste en Peĉo ĝis 1932. Li estis praktikanto de stenografio Stolze–Penyvessy-sistema. En 1901 li partoprenis de la Magyar Gyorsíró Társaság (Hungara Stenografia Asocio), en 1924.

Verkoj

A görögök története a római hódítás koráig (Nagy Képes Világtört, II. Bp., 1899);
Szt. István veszprémvölgyi donatiojának görög szövegéről(Bp., 1901);
Bölcs Leó taktikája, mint magyar történeti kútforrás (Bp., 1902);
A tudákos helyesírásról és kiejtésről (Pécs, 1934);
Inverziók és choriambusok Arany János tizenkettős verssoraiban (Bp., 1940);
Aischylos tragédiái és magyar tolmácsolójuk (János Csengeri) (Bp., 1941).

Fonto

Magyar Életrajzi Lexikon[1]