Hornillos del Camino
| Hornillos del Camino | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| municipo en Hispanio | |||
|
| |||
| Blazono | |||
| Administrado | |||
| Poŝtkodo | 09230 | ||
| En TTT | Oficiala retejo [+] | ||
| Demografio | |||
| Loĝantaro | 54 (2023) [+] | ||
| Loĝdenso | 4 loĝ./km² | ||
| Geografio | |||
| Geografia situo | 42° 20′ N, 3° 56′ U (mapo)42.338055555556-3.9252777777778Koordinatoj: 42° 20′ N, 3° 56′ U (mapo) [+] | ||
| Alto | 825 m [+] | ||
| Areo | 14,078 km² ( 140 7.8 ha) [+] | ||
| Horzono | UTC+01:00 [+] | ||
| |||
| |||
|
| |||
| Alia projekto | |||
 Vikimedia Komunejo Hornillos del Camino [+]
| |||
Hornillos del Camino [orNIljos delkaMIno] estas loĝloko kaj municipo en la centrokcidento de la provinco Burgoso, en la regiono Kastilio-Leono, Hispanio. Ĝi apartenas al la komarko Alfoz de Burgos. La loknomo Hornillos del Camino estas etimologie komprenebla kiel Fornetoj de la Vojo, alude al la Jakoba Vojo. En 2005 la loko estis aligita kiel asocvia elemento al la nordo de la Jakoba Vojo.
Geografio[redakti | redakti fonton]
Ĝia municipa teritorio okupas totalan areon de 14,078 km² kaj laŭ la demografia informo de la municipa censo fare de la INE en 2021, ĝi havis 56 loĝantojn. Ĝi perdis loĝantojn dum la 20-a jarcento pro migrado al urbaj areoj, kiel ja okazis en multaj loĝlokoj de la regiono, fakte perdis 30 loĝantojn ankoraŭ el 1991.
Ĝi distas 27 km de Burgoso, provinca ĉefurbo, kaj estas ĉe la maldekstra bordo de la rivero Pisuerga apud Palacios fronte de la vilaĝo Lantadilla kiu apartenas al Palencio.
Historio[redakti | redakti fonton]
La areo apartenis unue al la Regno Kastilio. En Mezepoko okazis reloĝado fine de la 9-a jarcento. La plej frua mencio de la loĝloko aperis en dokumentoj de la 9-a jarcento, rilate al defenda linio de fortikaj turoj de tiu pra-Kastilio. Tiam la loknomo estis literumita Forniellos, kun la signifo de fornetoj, en kiuj oni bakis tegolojn.
Rilate al la Jakoba Vojo oni kreis tri hospitalojn: tiu de Sankta Lazaro por lepruloj kaj pilgrimantoj; tiu de la Sankta Spirito por pilgrimantoj; kaj alia plia. Ĉiuj el ili malaperis.
En 1936 aperis tomnoj de visigotoj, en kiuj oni trovis ceramikajojn kaj aliajn valorajns metalaĵojn.
Aktualo[redakti | redakti fonton]
Tradiciaj enspezofontoj estis agrikulturo (cerealoj) kaj brutobredado (ŝafoj). Lastatempe plej ekgravis kultura kaj rura turismo, ekzemple piedirado tra naturaj lokoj. Inter vidindaĵoj menciindas la preĝejo de Sankta Romano.
Bildoj[redakti | redakti fonton]
-
Centra strato. -
Popola arkitekturo. -
Monolito pro kokolegnedo, rilate al francaj trupoj kiuj rabadis la kokinarojn de la loĝloko. -
Preĝejo de Sankta Romano. -
Preĝejo de Sankta Romano - Retablo. -
Preĝejo de Sankta Romano - Krucvolboj. -
Preĝejo de Sankta Romano - Baptujo.
