Karateo

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Karateo estas japandevena senarmila batalarto, nuntempe praktikata kiel luktosporto. La nomo devenas de japana esprimo, kiu signifas vojo de malplena mano (空手道, karatedō) [1]. Interese, ke la parto "kara" ("malplena") eblas signifi ankaŭ "Ĉina". Vere, ĝise oni nomis la batalarton por montri honoron al ĉinaj batalartoj, kiuj naskis la japanan. Sed dum la unua mondmilito politikistoj renomis la batalarton pro milito kontraŭ Ĉinio. Ĝi naskiĝis oficiale en la jaro 1933, el la sistemoj de lukto ekzistantaj en la insulo Okinavo kaj populariĝas en Japanio danke al Giĉin Funakoŝi. Ĝin karakterizas uzado de pugnbatoj, piedbatoj, batoj de genuoj kaj kubutoj.

Historio

En Japanio karateo venis el Okinavo en la fino de XIX jarcento. Okinavo estis la centro de sendependa regno Ruku, kiu havis komerca rilato kun Ĉinio kaj Japanio.

Vidu ankaŭ

Referencoj