Karbonmikrofono
La karbonmikrofono, ankaŭ konata kiel karbona butonmikrofono, butonmikrofono, aŭ karbondissendilo, estas speco de mikrofono, transduktilo kiu transformas sonon al elektra sonsignalo. Ĝi konsistas el du metalaj platoj apartigitaj per grajnetoj de karbono. Unu plato estas tre maldika kaj alfrontas direkte al la parolanta persono, funkciante kiel diafragmo. Sonondoj frapantaj la diafragmon por ke ĝi vibru, farante ŝanĝiĝantan premon sur la grajnetoj, kiu en victurno ŝanĝas la elektran rezistancon inter la platoj. Pli alta premo malaltigas la reziston kiam la grajnetoj estas puŝitaj pli proksimen kune. Stabila kontinua kurento estas pasita inter la platoj tra la grajnetoj. La ŝanĝiĝanta rezisto rezultigas moduladon de la fluo, kreante ŝanĝiĝantan elektran kurenton kiu reproduktas la ŝanĝiĝantan premon de la sonondo. En telefonio, tiu monteta fluo estas rekte pasita tra la telefonaj kabloj al la centrejo. En laŭtparolilaj sistemoj aŭ registradaj aparatoj ĝi estas plifortigita per aŭdio-amplifilo. La frekvencrespondado de la karbonmikrofono, aliflanke, estas limigita al mallarĝa gamo, kaj la aparato produktas signifan elektran bruon.
Antaŭ la proliferado de elektrontubaj amplifiloj en la 1920-aj jaroj, karbonmikrofonoj estis la nuraj praktikaj rimedoj de akirado de altnivelaj sonsignaloj. Ili estis vaste uzitaj en telefonaj sistemoj ĝis la 1980-aj jaroj, dum aliaj aplikoj utiligis malsamajn mikrofonajn dezajnojn multe pli frue. Ilia malalta kosto, esence alta produktaĵo kaj frekvencrespondaj karakterizoj estis bone konvenitaj por telefonio. Por ebenaj malnovaj telefonaj servoj, karbonmikrofono funkciis super telefonoj kiuj povas daŭre esti uzita sen modifo. Karbonmikrofonoj, kutime modifitaj telefonodissendiloj, estis vaste uzitaj en fruaj AM radiodisaŭdigaj sistemoj, sed ilia limigita frekvencrespondado, same kiel sufiĉe alta brueco, kaŭzis ilian rezignon en tiuj aplikoj de la malfruaj 1920-aj jaroj. Ili daŭre estis vaste uzitaj por malluksa publika celo, kaj militistar- kaj amator-radiaj petskriboj dum kelkaj jardekoj poste.
Bibliografio[redakti | redakti fonton]
- Josephson, Matthew, Edison: A Biography, Wiley, 1992, ISBN 0-471-54806-5