Ŝipmuelejo
La ŝipmuelejo aŭ flosmuelejo estas malofta formo de la akvomuelejo.
Estas historie pruvite ke tiun tipon evoluigis Vitruv - romia inĝeniero en la 1-a jarcento a.K.. Tiam oni devis uzi muelejojn, ankritajn en la Tibero.
Ĉe tiu akvomueleja tipo, la akvoradoj estas sube pelitaj, la konstruaĵo mem ligita al la bordo kaj ankrita en la rivero. Tiu muelejo povis labori 24 horojn de la tago kaj sekvi ŝanĝiĝon de la riveralto.
Oni tiris la ŝipmuelejon je bezono (glaciflosado, ŝiptrafiko, lignoflosado) al la sekura bordo.
Geografia disvastiĝo de ŝipmuelejoj
Oni uzis dise en Eŭropo la ŝipmuelejojn:
- sur Elbe - ĝis 1911
- Rhein: Straßburg kaj Mainz - 9-12-a jarcento
- Danubo: Regensburg - menciita en 1493
- Mura: Aŭstrio, Slovenio, Kroatio, Hungario
- Weser: Minden - ekde 1326
- Tiber: Romo
Turismo
Ekzistas kelkaj post-konstruitaj ŝipmuelejoj:
- funkcikapabla ŝipmuelejo en Minden ĉe Weser, rpezento okazas per maizo.
- en Höfgen (Saksio) ĉe Mulde, pumpita per akvo.
- en Mureck en Steiermark
- Orth an der Donau (Aŭstrio).
Ekzistas ankuax pluaj sur seka kiel memoraĵoj:
Bildergalerie
-
Magdeburg -
Montara ŝipmulejo en Bad Düben -
Höfgen bei Grimma
-
Mureck. -
Verzej, Slovenio -
Mursco Središče, Kroatio
