Paĥto
Paĥto estas formo de sklaveco, kiu konsistas en tempe limigita luigado de agrikultura grundo kaj agrikulturaj objektoj, kiun oni komencis uzi fine de mezepoko (temis do pri luigado de la tuta mastrumejo). Terkulturisto, kiu havis ilin luigitaj, nomiĝas paĥtisto kaj forkondukas por la luigita grundo financajn rimedojn, la t.n. paĥtmonon, eventuale parton de rikolto (la t.n. parta paĥto).
Diferenco inter paĥto kaj luigado estas tiu, ke paĥtisto devligas sin la paĥtitan grundon fekundigi, dume la luiganto ne havas tiu ĉi devon.
La paĥtistoj (eĉ kiam plimulte nomataj kiel koloniantoj) aperis jam en antikva Romio.