Mantro nomiĝas metra parto de la veda himno, kiu nomiĝas rig, jaĝus aŭ saman. En la orientaj religioj kiel estas hinduismo aŭ budhismo tiu ĉi parto, en amplekso de kelke da silaboj ĝis kelke da frazoj, servas al ripetita recitado aŭ ripetado. La mantroj estas uzataj en la meditado (ripetado en la menso) aŭ oni recitas ilin laŭte. Plimulte temas pri sinsekvo de silaboj, kies signifon ne eblas difini, kie temas ĉefe pri sonan valoron kaj subteno de la natura kapablo de la menso kvietiĝi. La celo de la plimulto de mantroj estas atingi liberiĝon de mokŝo. Sed estas ankaŭ glorigaj kaj eŭforiaj mantroj, kiuj esprimas kunekziston de ĉio kun ĉio:
„ saha na vavatu, sahanau bhunaktu, saha virjam karava vahai, teĝasvi na vadhi tamastu, ma vidviŝa vahai. ”
— ŝanti, ŝanti, ŝanti
Ni estu komune, ni vivu en plenigo, ni kreu plenaj de forto, ni estu lumo de la vivo, ni neniam dubu pri ni.
