Émile Peltier: Malsamoj inter versioj

Browse history interactively

[nekontrolita versio]

← Iru al antaŭa ŝanĝo Iru al sekvanta ŝanĝo →

Enhavo forigita Enhavo aldonita

VidaVikiteksto

Enteksta

Kiel registrite je 15:16, 16 jul. 2007

EdE-P

Emile PELTIER (peltje), franco, katolika pastro. Nask 17 sept. 1870 en Villandry (apud Tours, Francio), mortis 17 febr. 1909.

Unue profesoro de angla lingvo; poste pro malbonfarto, malgraŭ sia spirita valoro, restis dum preskaŭ la tuta vivo pastro de malgrava paroĥo Sainte-Radegonde (apud Tours). Li estas pioniro de Esperanto ĉe la katolikoj. Il esperantiĝis en 1901. Senlace li laboris por konvinki la katolikojn, ke ili uzu tiun armilon por defendi sian religion.

Jam en 1903 aperis, sub la nomo de societo „Espero Katolika“, E-lingva aldono al L' Aube, franca revueto. Tiu societo ricevis aprobon de la ĉefepiskopo René François. En oktobro 1903, Espero Katolika fariĝis okpaĝa gazeto. En 1905, dum la unua kongreso, Peltier diris la unuan Esperantistan meson, sed ne povis prediki en Esperanto, pro malpermeso de la tiea episkopo. Tamen, ne ĉesiginte sian klopodon, li ricevis dum la dua kongreso, pere de Monsinjoro Giambene, leteron el Romo, esprimantan „Papan Plaĉon“, kaj komunikantan „Lian Apostolan Benon“. Tuj sekvis permeso por prediko, kiu okazis la 2 sept. 1906 en la preĝejo S. François. La granda intereso, kiun havis por Esperanto Pio X, estis plej grava kuraĝigo kaj naskis pionirojn por la Katolika Esperanta movado. Li prizorgis diversajn eldonaĵojn: „Kolekto de Espero“, nome: „Katolika preĝaron“; „Imitado de Jesuo-Kristo“ (unua libro); broŝuroj de katolika propagando. „Elementa Kurso de E“, 1907. Traduko de Boissaries: „Lando de Mirakloj“, 1908.

Fonto : L. BASTIEN, Enciklopedio de Esperanto

@@ Linio 1: / Linio 1: @@
 [[Enciklopedio de Esperanto - P|EdE-P]]
+''' Emile PELTIER''' (peltje), franco, katolika pastro. Nask 17 sept. 1870 en [[Villandry]] (apud [[Tours]], Francio), mortis 17 febr. 1909.
-''' Emile PELTIER''' (peltje), franco, katolika pastro. Nask 17 sept. 1870 en Villandry (apud Tours), mortis 17 febr. 1909. Unue prof. de angla lingvo; poste pro malbonfarto, malgraŭ sia spirita valoro, restis dum preskaŭ la tuta vivo pastro de malgrava paroĥo Sainte-Radegonde (apud Tours). Pioniro de E ĉe la katolikoj. E-iĝis en 1901. Senlace li laboris por konvinki la katolikojn, ke ili uzu tiun armilon por defendi sian religion. Jam en 1903 aperis, sub la nomo de societo „Espero Katolika“, E-lingva aldono al L' Aube, franca revueto. Tiu societo ricevis aprobon de la ĉefepiskopo René François. En okt. 1903 Espero Katolika fariĝis okpaĝa gazeto. En 1905, dum la unua kongreso, Peltier diris la unuan E-istan meson, sed ne povis prediki en E, pro malpermeso de la tiea episkopo. Tamen, ne ĉesiginte sian klopodon, li ricevis dum la dua kongreso, pere de Monsinjoro Giambene, leteron el Romo, esprimantan „Papan Plaĉon“, kaj komunikantan „Lian Apostolan Benon“. Tuj sekvis permeso por prediko, kiu okazis la 2 sept. 1906 en la preĝejo S. François. La granda intereso, kiun havis por E Pio X, estis plej grava kuraĝigo kaj naskis pionirojn por la Katolika E-a movado. Li prizorgis diversajn eldonaĵojn: „Kolekto de Espero“, nome: „Katolika preĝaron“; „Imitado de Jesuo-Kristo“ (unua libro); broŝuroj de katolika propagando. „Elementa Kurso de E“, 1907. Traduko de Boissaries: „Lando de Mirakloj“, 1908.
-	L. BASTIEN.
+Unue profesoro de angla lingvo; poste pro malbonfarto, malgraŭ sia spirita valoro, restis dum preskaŭ la tuta vivo pastro de malgrava paroĥo [[Sainte-Radegonde]] (apud Tours). Li estas pioniro de Esperanto ĉe la [[katoliko]]j. Il esperantiĝis en [[1901]]. Senlace li laboris por konvinki la katolikojn, ke ili uzu tiun armilon por defendi sian religion.
+Jam en 1903 aperis, sub la nomo de societo „[[Espero Katolika]]“, E-lingva aldono al ''L' Aube'', franca revueto. Tiu societo ricevis aprobon de la ĉefepiskopo [[René François]]. En oktobro [[1903]], ''Espero Katolika'' fariĝis okpaĝa gazeto. En [[1905]], dum la unua kongreso, Peltier diris la unuan Esperantistan [[meso]]n, sed ne povis prediki en Esperanto, pro malpermeso de la tiea [[episkopo]]. Tamen, ne ĉesiginte sian klopodon, li ricevis dum la dua kongreso, pere de Monsinjoro Giambene, leteron el [[Romo]], esprimantan „Papan Plaĉon“, kaj komunikantan „Lian Apostolan Benon“. Tuj sekvis permeso por prediko, kiu okazis la 2 sept. [[1906]] en la preĝejo S. François. La granda intereso, kiun havis por Esperanto [[Pio X]], estis plej grava kuraĝigo kaj naskis pionirojn por la Katolika Esperanta movado. Li prizorgis diversajn eldonaĵojn: „Kolekto de Espero“, nome: „Katolika preĝaron“; „Imitado de Jesuo-Kristo“ (unua libro); broŝuroj de katolika propagando. „Elementa Kurso de E“, 1907. Traduko de Boissaries: „Lando de Mirakloj“, 1908.
+Fonto : L. BASTIEN, Enciklopedio de Esperanto
 [[Kategorio:Enciklopedio de Esperanto P|PELTIER, Emile]]