Kuraĝo: Malsamoj inter versioj
[nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
JAnDbot (diskuto | kontribuoj) e roboto aldono de: cs, da, fi, ia, it, ja, ru, sk, uk, vls, zh forigo de: es modifo de: de, pt |
e roboto aldono de: simple:Courage |
||
Linio 36: | Linio 36: | ||
[[pt:Coragem]] |
[[pt:Coragem]] |
||
[[ru:Доблесть]] |
[[ru:Доблесть]] |
||
[[simple:Courage]] |
|||
[[sk:Odvážnosť]] |
[[sk:Odvážnosť]] |
||
[[sv:Mod]] |
[[sv:Mod]] |
Kiel registrite je 08:26, 11 dec. 2008
Kuraĝo estas homa sinteno, nome la kapablo konservi memregadon kaj celkonforman agemon konfronte al danĝero, malhelpo aŭ malfacilaĵo. Antonimoj estas timo, poltroneco.
La adjektivo estas kuraĝa, similsencaj estas: brava, maltima, aŭdaca, heroa. Vidu ankaŭ: nobla.[1]
Lingvaj ekzemploj Zamenhofaj pri la vortuzado:
- kuraĝa maristo, konduto; kuraĝa mieno antaŭ propra kameno[2]; kuraĝe bataliZ; vi povas kuraĝe skribi al li kun la certeco, ke li vin komprenosZ; kiu kuraĝe aliras, facile akiras[3]; post la fino de la batalo estas multe da kuraĝulojZ.
Kuraĝa ago estas pripensita de la intelekto kaj decidita de la volo; maltima aŭ aŭdaca ago povas esti senpripensa, eventuale malprudenta efiko de memfidemo aŭ de individua temperamento. Kuraĝo estas virto kaj laŭdinda kvalito; maltimo aŭ aŭdaco povas esti troa aŭ mallaŭdinda eco. Ankaŭ kelkaj sportoj postulas kuraĝon (ekz-e grimpado).
Fontoj
- ↑ laŭ ReVo
- ↑ L. L. Zamenhof; C. Rogister ed.: Proverbaro esperanta, Stafeto, La Laguna, 1974. ISBN: 400-7609-6
- ↑ L. L. Zamenhof; C. Rogister ed.: Proverbaro esperanta, Stafeto, La Laguna, 1974. ISBN: 400-7609-6