Karlo Fajszi: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio]

← Iru al antaŭa ŝanĝo Iru al sekvanta ŝanĝo →

Enhavo forigita Enhavo aldonita

Enteksta

Kiel registrite je 21:19, 19 jul. 2004

Károly (aŭ Karlo) FAJSZI (aŭ hungare FAJSZI Károly pron. ’’fajsi ka’roj”) (1911- Budapeŝto, 3-a de februaro 2004) havis la kvaran plej grandan kolekton de esperantaĵoj (post Internacia E-Muzeo en Vieno, Biblioteko Butler de Brita E-Asocio kaj Biblioteko Hodler de UEA).

Li estis poŝtoficisto, honora membro de UEA, honora membro de HEA, kunfondinto de faka asocio pri poŝto kaj telekomunikado (IPTEA) en Hungario. Hungario honorigis lin per la Malgranda Kruco de la Ordeno kaj Budapeŝto igis lin honora civitano.

Li lernis Esperanton en 1964, preskaŭ tuj fariĝis pasia kolektanto. Por financi siajn aĉetojn, li iom post iom vendis siajn posedaĵojn. Li opiniis posedi ĉ. 95 procentojn de ĉiuj Esperantaj eldonaĵoj aperintaj ĝis la 1970-aj jaroj, sed poste, precipe ekde 1990, la monmanko malhelpis lian kolektan kaj interŝanĝan agadon. En lia ĉ. 40-mil-era kolekto estas 13 miloj da libroj, 18 miloj da periodaĵoj grandparte binditaj kaj miloj da diversaĵoj (ekz. fotoj, filatelaĵoj, medaloj, insignoj, afiŝoj, flagoj).

La kolekto de Fajszi ricevis en 1982 ŝtatan protekton, sed preskaŭ nenian ŝtatan apogon. Tiun ĉi kolekton aĉetis la hungara ŝtato en la jaro 2001 celante transdoni ĝin al la Tutlanda Fremdlingva Biblioteko de Hungario post la morto de Fajszi.

Li loĝis en urbocentra, sesĉambra loĝejo, oblikve fronte al la Budapeŝta Operdomo. Li ĉiam volonte akceptis vizitantojn kaj esplorantojn, kiuj ĝuis tra pli ol tri jardekoj la gastamon kaj helpemon de Fajszi.

Esperanto-biblioteko

@@ Linio 1: / Linio 1: @@
-Károly (aŭ Karlo) '''FAJSZI''' (aŭ hungare FAJSZI Károly pron. ’’fajsi  ka’roj”) ([[1911]]- [[Budapeŝto]], [[3-a de februaro]] [[2004]]) havis la kvaran plej grandan kolektanton de esperantaĵoj (post [[Internacia E-Muzeo]] en Vieno, Biblioteko Butler de Brita E-Asocio kaj [[Biblioteko Hodler]] de [[UEA]]).
+Károly (aŭ Karlo) '''FAJSZI''' (aŭ hungare FAJSZI Károly pron. ’’fajsi  ka’roj”) ([[1911]]- [[Budapeŝto]], [[3-a de februaro]] [[2004]]) havis la kvaran plej grandan kolekton de esperantaĵoj (post [[Internacia E-Muzeo]] en Vieno, Biblioteko Butler de Brita E-Asocio kaj [[Biblioteko Hodler]] de [[UEA]]).
-Li estis poŝtoficisto, honora membro de UEA, honora membro de HEA, kun fondinto de faka asocio pri poŝto kaj telekomunikado (IPTEA) en Hungario. Hungario honorigis lin per la Malgranda Kruco de la Ordeno kaj Budapeŝto igis lin honora civitano.
+Li estis poŝtoficisto, honora membro de UEA, honora membro de HEA, kunfondinto de faka asocio pri poŝto kaj telekomunikado (IPTEA) en Hungario. Hungario honorigis lin per la Malgranda Kruco de la Ordeno kaj Budapeŝto igis lin honora civitano.
-Li lernis esperante en 1964, preskaŭ tuj fariĝis pasia kolektanto. Por financi siajn aĉetojn, li iom post iom vendis siajn posedaĵojn. Li opiniis posedi ĉ. 95 procentojn de ĉiuj Esperantaj eldonaĵoj aperintaj ĝis la 1970-aj jaroj, sed poste, precipe ekde 1990, la monmanko malhelpis lian kolektan kaj interŝanĝan agadon. En lia ĉ. 40-mil-era kolekto havas 13 milojn da libroj, 18 milojn da periodaĵoj grandparte bindotaj kaj milojn da diversaĵoj (ekz. fotoj, filatelaĵoj, medaloj, insignoj, afiŝoj, flagoj).
+Li lernis Esperanton en 1964, preskaŭ tuj fariĝis pasia kolektanto. Por financi siajn aĉetojn, li iom post iom vendis siajn posedaĵojn. Li opiniis posedi ĉ. 95 procentojn de ĉiuj Esperantaj eldonaĵoj aperintaj ĝis la 1970-aj jaroj, sed poste, precipe ekde 1990, la monmanko malhelpis lian kolektan kaj interŝanĝan agadon. En lia ĉ. 40-mil-era kolekto estas 13 miloj da libroj, 18 miloj da periodaĵoj grandparte binditaj kaj miloj da diversaĵoj (ekz. fotoj, filatelaĵoj, medaloj, insignoj, afiŝoj, flagoj).
-La kolekto de Fajszi ricevis en 1982 ŝtatan protekton, sed preskaŭ nenian ŝtatan apogon. Tiun ĉi kolekton aĉetis la hungara ŝtato en la jaro 2001 celante tiun transdoni al la Tutlanda Fremdlingva Biblioteko de Hungario post morto de Fajszi.
+La kolekto de Fajszi ricevis en 1982 ŝtatan protekton, sed preskaŭ nenian ŝtatan apogon. Tiun ĉi kolekton aĉetis la hungara ŝtato en la jaro 2001 celante transdoni ĝin al la Tutlanda Fremdlingva Biblioteko de Hungario post la morto de Fajszi.