Uzanto:Atomvinter/Kazo de Netto

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Dokumento de la kazo. Oni povas legi la nomo de Luís Gama en la malalta maldekstre angulo.

La kazo de Netto (portugale Questão Netto) estas historia brazila lega kazo la pli granda historia kolektiva akciono por liberigo de sklavoj en Ameriko. Okazinta inter 1870 kaj 1872, la kazo estas rilatata de la liberigo de 217 sklavoj en Brazilo en la 1870-aj jaroj.[1][2][3]

Manoel Joaquim Ferreira Netto, portugala noblulo kun multaj posedoj en Brazilo, deklarita en lia volas ke post kiam lia morto, ĉiuj liaj sklavoj devus esti liberigita, kio ĉe la tempo estis vokita "post-morto-manumisio". Lia morto okazita la 5-an de aprilo 1868, sed lia peto, farita en lia volo, ne estis plenumita.[1]

La nigra advokato kaj aboliciisto Luís Gama legis ĵurnalan artikolon en junio 1869 kiu raportis la laŭleĝan disputon de la laparencoj de Ferreira Netto koncerne la bienode la patriarko, kaj fariĝis interesita en la situacio de la sklavoj. Gama eltrovis ke ĉiuj la forkaptitoj estis ankoraŭ en la sama situacio kiel antaŭ la morto de Ferreira Netto.[1][2]

La juĝa kazo[redakti | redakti fonton]

Luís Gama, la libera nigra aboliciisto advokato kiu laboris en ĉi tiu kazo

Post peto de Luís Gama en la Santos tribunalo pri la situacio de la forkaptitoj, kaj la konfirmo de triaj partioj ke la sklavoj estis ankoraŭ en la servo de la heredantoj kaj ekspartneroj, la advokato alportis agon en la brazilaj tribunaloj. Lia celo estis haviti la jura rajton esprimita de Ferreira Netto realigita, kaj li ankaux faris enketon sur ĉiu de la 217 sklavoj.[1][2]

En defendo, Ferreira laheredantoj de Netto dungis la juriston, aboliciiston kaj poeton José Bonifácio de Andrada e Silva, sciita kiel "La Pli Juna", por reprezenti iliajn rajtojn en la proceso.[1][2] En la mezo de la proceso registrita de Luís Gama, Gama estis nomumita, de la juĝisto, kiel kuratoro de la "liberandos" (liberandos estis kiel Luís Gama referencita la sklavoj; li neniam uzis la vorton "sklavo").[1]

Uzante la akuzo ke la heredantoj estis farantaj krimon de sklavigis homoj jam deklaris liberan, Gama akirita sukceson kun la Santos forumo, kiam la juĝisto determinis ĉiuj la sklavoj estis liberotaj.[1][2]

Pro prokrastanta taktiko de José Bonifácio, la kazo estis reviziita al alia laŭleĝa okazo kaj tiel la liberigo de la viktimoj estis prokrastita. En ĉi tiuj okazoj, la juraj tribunaloj konsentis kun Gama.[1]

En 1872, la ago atingis la Superan Tribunalon de Justeco (STJ), en Rio de Janeiro. Ĉe ĉi tiu tribunalo, la ago estis reprezentita de la advokato, ĵurnalisto kaj politikisto Saldanha Marinho, pro tio ke la STJ ne akceptis lega laboro farita de Gama ekster São Paulo. Tamen, la fina argumento estis preparita de Luís Gama.[1][2]

Konkludoj[redakti | redakti fonton]

La ministroj de la STJ akceptis la tezon de Luís Gama/Saldanha Marinho, kun rezervadoj, kiam la plena libereco de la forkaptitoj nur povus okazi 12 jarojn post la redaktanta de la volo. La volo estis tirita supre en 1866. En aliaj vortoj, la forkaptitoj devis provizi devigita servojn por Ferreira laheredantoj de Netto ĝis 1878, kiam ili fine estus liberaj.[1]

Libereco[redakti | redakti fonton]

Luís Gama konsideris la "kondiĉan liberecon" kiel malvenko, sed aboliciistoj festita ĝin kiel venko, ĉar neniam en la historio de Brazilo estis kolektiva liberigo de ĉi tiu grandeco. Krome, estis neniuj rekordoj en la historio de la kontinento de simila ago kun pli alta nombro de liberita sklavoj ol ĉi tiu kazo.[1][2] La fina rezulto estis malmulte raportita en la lando, ĉar plejparto de la brazila gazetaro estis ligita al la sklavposedanta bienhavantoj, kiuj timis novajn procesojn rezulte de la sensacio.[1]

Totala libereco nur okazita en 1878, fine de la templimo fiksita de la STJ. Tamen, de la 217 sklavoj, nur 130 restis vivan ĝui la liberecon gajnita, ĝuste jardeko antaŭ la abolicio de sklaveco en Brazilo.[1][2] Pro ĝia agojde en favoro de la sklavposedanta familio, la amikeco inter José Bonifácio kaj Luís Gama estis ruinigita.

Historia esploro[redakti | redakti fonton]

La dokumentaro al la kazo estis retrovita en la 21-a jarcento de historiisto Bruno Rodrigues de Limo, kiu gajnis lian doktoriĝon en Historio kaj Teorio de Leĝo de la Max-Planck-Societo. La proceza dokumento, kiu havas pli da ol mil manskribita paĝoj, estas entenita en la brazilaj Nacia Arkivo kaj estis kopiita de Bruno por studioj en Germanio, kie li devis deĉifri la diversaj skribkarakteroj.[1]

Vidas ankaŭ[redakti | redakti fonton]

Referencoj[redakti | redakti fonton]

[[Kategorio:Historio de sklaveco]] [[Kategorio:Sklaveco en Brazilo]]