Disĉiplo (kristanismo)

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Jesuo donante la Adiaŭan Diskurson (Johano 14-17) al siaj disĉiploj, post la Lasta Vespermanĝo, el la Maestà de Duccio, 1308–1311.

En kristanismo, disĉiplo estas diligenta sekvanto de Jesuo. Ĉi tiu termino troviĝas en la Nova Testamento nur en la Evangelioj kaj Agoj. En la antikva mondo, disĉiplo estas sekvanto aŭ adepto de instruisto. Discipulado ne estas la sama kiel esti studento en la moderna signifo. Disĉiplo en la antikva biblia mondo aktive imitis kaj la vivon kaj la instruon de la majstro.[1] Ĝi estis intenca metilernado kiu igis la plene formitan disĉiplon vivantan kopion de la majstro.[2]

La Nova Testamento registras multajn sekvantojn de Jesuo dum lia ministerio. Kelkaj disĉiploj ricevis misiejon, kiel la Eta Komisiono, la komisiono de la sepdek en la Evangelio de Luko, la Granda Komisiono post la resurekto de Jesuo, aŭ la konvertiĝo de Paŭlo, farante ilin apostoloj, komisiitaj proklami la evangelion (la Bonan Novaĵon) al la mondo. Jesuo emfazis, ke esti liaj disĉiploj estus multekosta.

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. (1998) “Jesus as Rabbi in the Fourth Gospel”, Bulletin for Biblical Research 8, p. 97–128. doi:10.5325/bullbiblrese.8.1.0097. 
  2. (2018) “In the Dust of the Rabbi: Clarifying Discipleship for Faith Formation Today”, The Catechetical Review (#4.2), p. online edition.