Elizeo

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Laŭ la greko-romia mitologio, Elizeo estis la loĝejo de la animoj preskaŭ senkrimaj aŭ plenvirtaj kaj de la herooj. Ankaŭ ĝi estis la pli supera regiono de Hadeso kie al animoj povis resti longtempe aŭ reveni al la Tero pere de nova reenkarniĝo.

Vidu ankaŭ