Emiliano de la Cogolla

Emiliano de la Cogolla
Persona informo
Naskiĝo	30-an de novembro 472; en Berceo
Morto	30-an de novembro 573 (101-jaraĝa); en San Millán de la Cogolla
Lingvoj	hispana
Ŝtataneco	Hispanio
Okupo
Okupo	pastro
	v • d • r

Emiliano de la Cogolla [koGOlja] (en latino foje AEmilianus, konata en hispana ankaŭ kiel Millán, Berceo, 473 - Monaĥejo de Suso, 574) estis ermito, disĉiplo de Felices de Bilibio, konsiderata sanktulo. La relikvoj de ambaŭ sanktuloj estas konservitaj en la Monaĥejo de Suso.

Li retiriĝis al la orienta deklivaro de la Sierra de la Demanda, kiu separas la Centran Altebenaĵon de la valo de la rivero Ebro. En la rokaro de la monto li mem elfosis sian propran ĉelon. Li estis pastrigita fare de la episkopo de Tarazona nome Dídimo por la vilaĝo Berceo en la jaro 560. Poste li iĝis kerno de la ermitarejo kiu poste estos la Monaĥejo de Suso, kie li mortis estante 101-jaraĝa.

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

Monaĥejo de San Millán de la Cogolla

Bibliografio[redakti | redakti fonton]

ASENSIO JIMÉNEZ, Nicolás: Libro de la traslación y milagros de san Millán, Logroño, Ediciones Emilianenses, 2016.
GONZALO DE BERCEO: Obra completa. Dirección de Isbel Uría Macua, Madrid, Espasa Calpe, 1992.
FONTAINE, Jacques: El Mozárabe. Volumen 10 de la serie La España románica. Encuentro, 1978. Madrid.
GRANDE QUEJIDO, Francisco Javier: «Hagiografía y difusión en la Vida de San Millán de la Cogolla de Gonzalo de Berceo», en IER, Centro de Estudios Gonzalo de Berceo, n.º 18. ISBN 84-89362-81-5
MINGUELLA, Toribio: Estudios histórico-religiosos acerca de la patria, estado y vida de San Millán, Madrid, 1883.
MONREAL JIMENO, Alberto: San Millán de Suso. Aportaciones sobre las primeras etapas del cenobio emilianense. Príncipe de Viana, Año n.º 49, Nº 183, 1988, pp. 70-96. ISSN 0032-8472
OROZ, José: Sancti Braulionis caesaraugustani episcopi Vita Sancti Aemiliani, Salamanca, Perficit, 1978.
PEÑA, Joaquín: Páginas emilianenses, 2a eld., San Millán de la Cogolla, Monasterio de Yuso, 1980.