Filozofa partio
La esprimo filozofa partio, partio de la filozofoj aŭ en franca parti philosophique, aludis ĝenerale en la 18a jarcento, en Francio, al la intelektuloj partianoj de la movado de la Lumoj, male al la partio nomita devota.
Le termino filozofio estis en tiu kunteksto uzata larĝasence: ĝi kovras la tutan konaron ĝenerale, same la intelektan spekuladon kiel la sciencon.
Tiu «partio» estis neformala koncepto kaj ne korespondis al iu asocio instituciita, nek al politika organizo propre dirita[1]. La intelektuloj ligitaj al tiu partio ne estis ĉiuj en kontakto unu kun aliaj: ekzemple Diderot kaj Voltaire neniam renkontiĝis.
Notoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Vidu Mémoires historiques, littéraires et anecdotiques (...), tome 1, Londono, Colburn, 1814, p. 163]
Bibliografio[redakti | redakti fonton]
- Pierre Hartmann, Diderot : la Figuration du philosophe, Paris, J. Corti, 2003 ISBN 978-2-71430-806-1.
- Pierre Hartmann, Le Philosophe sur les planches : l’image du philosophe dans le théâtre des Lumières : 1680-1815, Strasbourg, Presses universitaires de Strasbourg, 2003 ISBN 978-2-86820-240-6.
- Alan Charles Kors, « The myth of the coterie holbachique », French Historical Studies, 9, (1976), 573-595, 1976.
- Jin Lu, « Qu’est-ce qu’un philosophe ? » : éléments d’une enquête sur l’usage d’un mot au siècle des Lumières, Saint-Nicholas, Presses de l’Université Laval, 2005. ISBN 978-2-7637-8299-7.
- Henri Guillemin, Cette affaire infernale, Les philosophes contre Jean-Jacques Rousseau, Bats, Utovie, 2001. ISBN 978-2-86819-729-0.