Ivan Vazov
Ivan Minĉev VAZOV (bulgare Иван Минчев Вазов) (naskiĝis la 9-an de julio 1850 en Sopot, provinco Plovdiv; mortis la 22-an de septembro 1921 en Sofio) estis bulgara historiisto, verkisto, politikisto kaj aktivulo de la Bulgara Nacia Renaskiĝo. Inter 1897 kaj 1899 li estis ministro pri edukado en registaro gvidata de la konservativa Popola Partio. En nuntempa Bulgario oni konsideras lin prapatro de bulgara literaturo. La bulgaria Nacia Teatro en Sofio estas nomita laŭ li.
En Esperanto aperis
- Ĉu li venas? En: Du slavaj rakontoj. Paris 1908.
- Bulgaraj rakontoj. Tradukis Atanas D. Atanasov. 1-a eldono Berlin 1909, 2-a eldono Dresden 1920, 3-a eldono Berlin 1923. 47 paĝoj. (Esperanta Biblioteko Internacia 13.) Enhavas: En Pirin. Tra la montkurbaĵoj. Obstinulo. Perdita vespero. La bruligitaj garboj.
- Novaj bulgaraj rakontoj. Tradukis Georgi Atanasov. Sofio 1928. 62 paĝoj.
- Avo Joco rigardas. Tradukis Krastju Georgiev. Sofio 1946. 22 paĝoj.
- Vagabondoj. Novelo kaj kvar rakontoj. Tradukis Ivan Kovačev. Sofio 1949. 111 paĝoj. Enhavas: Unu bulgarino. Ĉu li venas? La pura vojo. Tra la kurbvojoj.
- Sub la jugo. (Под игото.) Romano en tri partoj el la vivo de l' bulgaroj en la antaŭjaro de ilia liberigo el la turka jugo. Tradukis Simeon Hesapĉiev, Simeon Simeonov, Stefan Kiraĝiev, Zora Mladenova-Hans, Georgi Dimov, Canko Murgin, Minko Conkovski, Asen Simeonov kaj Georgi Dolapĉiev. Sofio 1959. 461 paĝoj. (Ĉerpaĵo troviĝas en Nova Esperanta Krestomatio, Rotterdam 1991, p. 156–159.)
- Ĉu li venas? Tradukis Asen Grigorov. En Bulgara Prozo, Sofio 1960, p. 5–11.
- Amo necesas. En Tutmonda Sonoro, Budapest 1981, vol. 2, p. 493.
- Ŝtonamaso. Poemo. Tradukis Canko Ignev. Sofio 1995. 52 paĝoj. (Biblioteko "Bulgaraj Klasikaj Verkoj" 1.) ISBN 954-90063-1-X.
- Kristnaska donaco En Literatura Mondo, Decembro 1922, Numero 3, tradukita de Ivan Krestanov.