Morala relativismo
Morala relativismo estas ideologio laŭ kiu moralo ne atingas absolutecon ĉar ĝi estus frukto de la pensmaniero de la socio en kiu ĝi estas kultata kaj obeata. Nome la moralo estas kreita de la homo kaj aplikebla nur en la lia aparta socio, kie valoras kiel devo.
Tiu koncepto pri moralo oponas moralan universalismon kiu realiĝas en la “unuaj” moralaj principoj dum en la “duaj” (devenantaj el la unuaj) povas okazi diverseco: gvido por korekta morala juĝo estas certa la natura morala leĝo.
Laŭ Protagoro de Abdero, kiu estis subtenantoj de morala relativismo, instruis ke la "homo estas mezuro de ĉio, do ankaŭ produktanto de la moralo.
Reagoj en diversaj kulturoj[redakti | redakti fonton]
Ĝenerale en la kristana eklezio valoras la kontraŭa principo: La moralo ne estas kreita de la homo sed jam ĉeestas en la konscienco. Katolika Eklezio, kaj papo Benedikto la 16-a mem krome asertis la tradician doktrinon, monstranta la damaĝan sekvojn de tiu ĉi ideologio.
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
- Relativismo
- Sofisto
- Filozofio
- Etiko
- Neniismo
- Skeptikismo
- Natura morala leĝo
- Etika relativismo de sofistoj
- Kultura relativismo
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- Kreeft, Peter (1999), A Refutation of Moral Relativism: Interviews with an Absolutist, Ignatius Press.ISBN 9780898707311.
- J. W. Meiland, M. Krausz (Hrsg.): Relativism, Cognitive and Moral. Notre Dame, London 1982.
- M. Hollis, S. Lukes (Hrsg.): Rationality and Relativism. Oxford 1982.