Teleĥorio
Teleĥorio aŭ teledisvastigo estas de disvastigmeĥanismoj de planto. Komunaj trajtoj estas, ke la semoj estas transportataj trans longaj distancoj.
La distingo inter teleĥorio kaj topoĥorio estas diskutata.Kelkaj aŭtoroj jam distingas ekde 100 m de teleĥorio,[1] (1932–35) aliaj ekde 10 km[2].
Teleĥorio estas diversaj disvastigmeĥanismoj ekzemple anemoĥorio aŭ zooĥorio.
Specialaĵo estas la fenomeno de la kontraŭteleĥorio ĉe dezertaj plantoj. Ĉi tie la semo falis plej eble proksime al la patrina planto, por ne atingi areon sen akvo.[3]
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- Oliver Tackenberg: Methoden zur Bewertung gradueller Unterschiede des Ausbreitungspotentials von Pflanzenarten. Phillips-Universität-Marburg|, 2001. pdf
- Paul Müller-Schneider, Marie Lhotská: Zur Terminologie der Verbreitungsbiologie der Blütenpflanzen.Folia Geobotanica, volumeno 6 numero 4, 1971, paĝo=407–417
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ H. W. Luftensteiner: Untersuchungen zur Verbreitungsbiologie von Pflanzengemeinschaften an vier Standorten in Niederösterreich. Bibliotheka Botanika, 1982, volumeno 135
- ↑ A. Heintze: Handbuch der Verbreitungsökologie der Pflanzen. Stockholm. 1931-35
- ↑ Karen van Rheede van Oudtshoorn, Margaretha W. van Rooyen: Dispersal Biology of Desert Plants. Springer, 2007