Rajtoj de la naturo

« La Bille Blua » : vido de la Tero per la ŝipanaro de Apollo 17 dum ilia vojaĝo al la Luno

Laŭ Philippe Descola, la rajtoj de la naturo estas okcidenta koncepto. Por li, la okcidenta civilizacio estas la sola kiu disigas naturon kaj kulturon. Doni rajtojn al la naturo estas relative freŝdata koncepto kiu rezultas de la konscio pri la difektoj kaŭzitaj de la homaro al la naturo. Vidinte la difektadon de la biotopo, kaj ankaŭ por etikaj kialoj, instancoj en Okcidento, je ĉiuj niveloj (Unuiĝintaj Nacioj, Eŭropa Unio, eŭropaj nacioj), maltrankviliĝas por doni rajtojn al la naturo. La amplekso de tiuj rajtoj estas temo de diskutado. La debato temas pri la prioritato kiun oni donu, ĉu unue al la rajtoj de la naturo ĉu al tiuj de la homoj. Pozicioj situas sin inter tiuj du ekstremoj.

La Tero Patrino ĉe la Unuiĝintaj Nacioj

La demando deponita de Bolivio meti la demandon de la Rajtoj de la Tero Patrino (Rights of Mother Earth) je la tagordo de la Unuiĝintaj Nacioj estis adoptita la 22-an de decembro 2009. Ĝi estis firmigita pro la Monda Konferenco de la popoloj kontraŭ la klimata ŝanĝo kiu orientiĝas egalmulte sur la klimata ŝanĝo (2) kiel sur la rajtoj de la Tero-Patrino kunigante inter 20 000 kaj 35 000 partoprenantaj reprezentantoj el 147 ŝtatoj, sep registaroj same kiel la reprezentantino de la Unuiĝintaj Nacioj. La Universala Deklaraco de la Rajtoj de la Tero-Patrino kiu rezultis el tio, specifas ke «la Tero-Patrino estas fonto de vivo, de vivrimedoj kaj ke ŝi havigas nin ĉion kion ni bezonas por bone vivi. La deklaracio rekomendas eviti ke la homaj aktivecoj kuntrenas la estingiĝon de specoj, la detruon de ekosistemoj aŭ la perturbon de ekologiaj cikloj».

La rajtoj de la Tero-Patrino estas rekonitaj de du Konstitucioj, tiuj de Bolivio kaj de Ekvadoro. La artikolo 395 de la ekvatora Konstitucio precizigas la celon respekti la kulturan diversecon kaj la kontentigon de la bezonoj de la aktualaj kaj estontaj generacioj.