Ŝukr

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Ŝukr (arabe شكر) estas araba termino denotanta dankemon aŭ agnoskon de homoj, estante tre estimata virto en Islamo. La esprimo ankaŭ povas esti uzata se la subjekto estas Dio, en kiu kazo ĝi portas la signifon de "dia respondeco".

Difino[redakti | redakti fonton]

Laŭ Al-Raghib al-Isfahani, Ŝukr devas rekoni benon kaj montri ĝin. Oni diris, ke ĝi estis origine kaŝr, kun la signifo "malkaŝi kaj elmontri", tiam oni interŝanĝis la unuajn du konsonantojn. Ĝia malo estas kufr, kiu estas "kovri, kaŝi kaj forgesi benon".