Eligo
Eligo, en la kampo de komputado kaj aŭtomatigo, estas la produkto de la operacio de komputilo aŭ alia aŭtomatigita aparato. La ĉefa faktoro al kiu la eligo estas montrita estas la komputila uzanto, sed la eligo ankaŭ estas elsendita al komputil-kontrolitaj aparatoj.
La eligo de la komputilo povas esti dividita en grupojn kaj subgrupojn:
- Eligo al aliaj komputiloj
- Eligo por komputiloj en fermita reto
- Eligo al la Interreto
- En komputila enigita sistemo, la eligo de la komputilo estas gvidilo al la funkciado de la aparato sur kiu la komputilo estas enigita, kiel la funkciado de poŝtelefono, cifereca fotilo aŭ rulseĝmotoro.
- Eligo al ekstera memoro - al datumstokado, por estonta reuzo en la komputilo kiu kreis ilin, aŭ por transfero kiel enigo al alia komputilo. Ĉi tiuj rimedoj inkluzivas: trubendo, trukarto, magneta bendo, sonkasedo, diskaparato, kompakta disko, USB-poŝmemorilo kaj similaj.
- Eligo al fina uzanto (Tuja eligo al persono)
- Vida eligo (ekrano sur la ekrano, sur la projekcia ekrano aŭ presita sur la presilo)
- Aŭda eligo (per laŭtparolilo aŭ aŭdilo konektita al sonkarto )
- Lum-aŭda eligo (plurmedia ekrano aŭ projekciilo kaj laŭtparoliloj aŭ aŭdiloj)
- Tuŝi kaj senti eligo (per brajla ekrano, brajla presilo aŭ virtuala realeca aparato) - relative malofta
Historio[redakti | redakti fonton]
La baza per eligilo, de la frua periodo de la komputado, estas la presita papero, produktita uzanta la komputilan presilo. Modernaj printiloj ankaŭ povas presi grafikan produktaĵon, sed en la fruaj tagoj de la komputilo, printiloj kutimis produkti tekstan produktaĵon nur. Por la produktado de diversaj diagramoj oni kutimis uzi la komplotilon. Alia anstataŭaĵo kiu konkuris kun la presita eligo estas la mikroafiŝo.
En la malfruaj 1970-aj jaroj, la uzo de alia rimedo de eligo komencis esti pli vaste uzata, la monitoro, kiu iĝis la domina rimedo de eligo, kaj kiu ofte eliminas la bezonon de presilo. La uzanto kontrolas la produktaĵon antaŭ li donas permeson presi ĝin.