Enalago
En retoriko, la enalago[1] estas frazfiguro de gramatika nekongruo de tenso, nombro, genro, aŭ persono.
Ekzemploj[redakti | redakti fonton]
Enalago povas esti laŭ gramatika nombro, genro, tenso, aŭ aliaj gramatikaj akordendaĵoj.
Nombra enalago[redakti | redakti fonton]
Ŝekspiro uzas nombran enalagon en Henriko la Kvara:
|
La unua frazo estas negramatika, ĉar la nombro de la subjekto (wars: militoj) ne kongruas kun la verbo (is: estas, singulara). La enalago tamen permesas paralelon inter la du frazoj.
Tensa enalago[redakti | redakti fonton]
Jen ekzemplo de tensa enalago en Jean Racine:
|
La tenso en la unua verso estas la imperfekto (mourais), sed ŝanĝiĝas al la prezenco (meurs) en la dua.
Etimologio[redakti | redakti fonton]
La termino enalago devenas de la helena vorto ἐνᾰλλᾰγή enallagḗ “interŝanĝo, vario”.
Referencoj[redakti | redakti fonton]
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- Bertin, Christian. Retoriko - stilfiguroj (esperante).