Hernández Parko
| Hernández Parko | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| parko • parko de skulptaĵoj | |||
| Situo | |||
Geografia lokigo sur la mapo : Hispanio
| |||
| Geografia situo | 35° 17′ 31″ N, 2° 56′ 27″ U (mapo)35.291944444444-2.9408333333333Koordinatoj: 35° 17′ 31″ N, 2° 56′ 27″ U (mapo) | ||
 Hernández Parko | |||
| Lando(j) |  Hispanio
| ||
| Urbo | Melilo | ||
| Geografio | |||
| Areo | 4.2 ha | ||
| Akvejo | Jes | ||
| Trajtoj | |||
| Kreo | 1902 | ||
Hernández Parko estas la plej grava parko en la aŭtonoma hispana urbo Melilla kaj situas en la Ensanche Modernista, en Placo de España.[1]
Historio
[redakti | redakti fonton]
Ĝia origino devenas de 1872, kiam la malnova fluejo de Río de Oro estis plenigita per la tero kiu estis eltirita por formi ĝian novan fluejon. En 1900, la tiama ĝenerala komandanto de la placo, Venancio Hernández Fernández, decidis transformi la ampleksan ebenaĵon kiu estis utiligita kiel trejnejo por la trupoj kaj rubejo por la loĝantaro en arbarparkon. Por fari tion, li havis la kunlaboron de la Arbitracia Estraro, kiu kovris la elspezojn per la distra sekcio.
En 1902 la parko estis konstruita en formo de trapezo laŭ la dezajno de inĝeniero Vicente García del Campo la antaŭan jaron, estante inaŭgurita la 18-an de majo kaj en 1906 komenciĝis la urbanizado, kiu estis malsukcesa kiam inundo forbalais la parkon en tiu jaro. En 1907 oni konstruis malgrandan templon en la centro de la parko kaj oni instalis memorlanternon honore al generalo Hernández, pagita per populara subskribo iniciatita de El Telegrama del Rif. En 1914 la ĉefenirejo estis konstruita kun manĝetejo nomita Café Alhambra inter 1911 kaj 1918, en 1915 levita akvocisterno estis konstruita kiu ebligis al ĝi esti konvertita en realan parkon kaj en 1918 la ĉirkaŭbaro de la parko estis finita.[2]
Inter 1927 kaj 1930, pergoloj estis konstruitaj, kioskoj kaj padoj estis forigitaj, la plej gravaj estis pavimitaj kaj kolekto de arkeologiaj restaĵoj estis instalita en la subetaĝo de la templo. Komence de la 1930-aj jaroj, la trafikcirklo ĉe la fino de la parko estis perdita kaj la arkeologia kolekto estis translokita al la areo ĉirkaŭ Puerta de la Marina, kaj publika biblioteko estis instalita en la subetaĝo de la templo. En 1945, la templo estis disfaligita kaj malpeza fontano estis instalita, kiu estis disfaligita inter 1951 kaj 1952. En 1966, la metala barilo de la ĉirkaŭbaro estis anstataŭigita kaj riparita kaj en 1987, la centra pado estis riparita, kaj fontano estas metita en la centro de la parko, kvankam fine de la 1970-aj jaroj ĝi komencis longan periodon de malkresko.[3]
En aprilo 2007, dum la okazigo de la 34-a Kongreso de Parkoj kaj Ĝardenoj, ĝi akiris, kune kun la ĝardenoj de la Placo de España, la titolon de Historia Ĝardeno.[4]
Priskribo
[redakti | redakti fonton]Ĝi havas ĉefan enirejon, kunmetitan el tri pordoj, kun ferpordegoj, la centra laŭflankita de du prismoj, kun la blazono de Melilo kaj kronita per krono, kun turo en kiu staras Guzmán el Bueno svingante ponardon.
.jpg)
.jpg)
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ El Hernández, el parque modernista más bonito de España (hispane). The Luxonomist (10 junio 2019).
- ↑ Itinerario por el Parque Hernández (hispane). El Faro de Melilla (26 decembro 2022).
- ↑ El Parque Hernández, un jardín emblemático de Melilla (hispane). El Faro de Melilla (25 aŭgusto 2023).
- ↑ Los entresijos del jardín histórico de Melilla: el Parque Hernández (hispane). El Faro de Melilla (18 decembro 2021).