Hojo (ilo)

El Vikipedio, la libera enciklopedio
multnombraj hojtipoj, Centro Etnográfico de Soutelo de Montes, Pontevedra

La hojo, ankaŭ nomata dudento au tridento estas ilo por prilabori teron au rikolti engrundajn plantopartojn. Ĝi havas du (pli malofte tri) ortangulajn stabilajn ferdentojn. Ĝi estas parenca al la rastro.

Hojoj estis kaj daŭre estas uzataj en ĝardenkulturo kaj agrikulturo.

Laŭ NPIV hojo estas speco de duonpioĉo, konsistanta el ligna tenilo kun perpendikla plata aŭ kurba klingo kaj uzata por malkompaktigi la grundon aŭ sarki trudherbojn. La verbo „hoji“ signifas „malkompaktigi grundon per hojo“.


Uzado, historio kaj konstruformoj[redakti | redakti fonton]

Der Rebmann.(la vinberujisto) en Amann, Das Ständebuch, 1568

La hojo estis ilo, kiun jam la antikvaj homoj uzis por malkompaktigi grundon kaj rikolti kampajn fruktojn. En Mezeuropo ĝi simbolis ĝis la dudeka jarcento la kamparan staton.

Heraldiko: La hojo kiel blazonbildo[redakti | redakti fonton]

Sterkhojo[redakti | redakti fonton]

sterkhojo

La pli gracila sterkhojo, plej ofte kun 4 dentoj, taŭgas pli por tir- ol por haklaboroj.

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]