Ignác Nagy (episkopo)
Ignác NAGy [nadj], laŭ hungarlingve kutima nomordo Nagy Ignác estis hungara pastro, episkopo, kanoniko, preposto. Lia nobela antaŭnomo estis séllyei.
Ignác Nagy [1] naskiĝis la 5-an de majo 1733 en Székesfehérvár. Li mortis la 5-an de novembro 1789 en Pest (urbo).
Biografio[redakti | redakti fonton]
Ignác Nagy frekventis gimnaziojn en sia naskiĝurbo kaj Buda, poste li lernis teologion en Nagyszombat. Li plulernis en Romo, kie li pastriĝis en 1757, li doktoriĝis el teologio en 1758. Hejmenveninta li estis eklezia sekretario. Liaj baldaŭaj signifaj postenoj aŭ titoloj estis:
- titulara kanoniko en 1759
- kanoniko en 1760
- juĝeja ĉefpastro kaj preposto en 1763
- apostola ĉefnotario en 1774
- unua episkopo de Székesfehérvár en 1777, samtempe kanceliero de Reĝa Universitato de Buda.
Li komencis konstrui la episkopan palacon en Székesfehérvár.
Elektitaj publikaĵoj[redakti | redakti fonton]
- A ker. embernek valóságos áhitatosságáról (1763) - tradukaĵo
- Az oltári szentséget szüntelen imádó ájtatos társaság székes-fehérvári ppségben (1780)
- Repraesentatio in puncto Tolerantiae Josephino-Caesareae (1785)
- A Szentlélek imádása (1787)
