Kapuĉmantelo

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Benediktano en kapuĉmantelo

Kapuĉmantelokukulo (el la latina cucullus, kiu signifas sakonkapuĉon) estas mantelo kun kapuĉo, simila ankaŭ al pelerino, kiun oni uzis ĉefe dum la mezepoko.

Kiel liturgia vestaĵo, la kapuĉmantelo estas parto de la vesto de iuj monaĥaj ordenoj. Ĝi estas faldoriĉa, ĝisplanka survestaĵo kun tre larĝaj manikoj, portitaj laŭ la komunumo regule dum diservo aŭ nur dum apartaj okazaĵoj.

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]