Luado

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Luado estas la uzo de varoj, kiuj apartenas al alia persono kontraŭ pago. La pagita kvanto ankaŭ nomiĝas lupago.

Se varoj de alia persono estas uzataj senpage (sen kompenso), tiam ĉi tio estas nomata prunto.

Mono ankaŭ povas esti luita, sed ĝi neniam nomiĝas tiel. Mono ĉiam estas referita kiel pruntepreno, sendepende de ĉu kotizo (interezo) estas pagita aŭ ne.

Lukontrakto povas esti por nedifinita periodo, ekzemple dum luado de domo, aŭ por kelkaj horoj aŭ tagoj, ekzemple dum luado de biciklo aŭ aŭtomobilo.

La plej fama objekto, kiu estas konstante luita, estas domo aŭ komerca konstruaĵo: multaj homoj loĝas aŭ laboras en luita konstruaĵo. La avantaĝoj de luado por la luanto inkluzivas ne devi pagi la grandan kvanton por la aĉeto, kaj ke la luiganto zorgas pri bontenado de la posedaĵo.

Aliaj varoj, kiuj estas ofte luitaj, estas telefona ekipaĵo (tradicia), kabloriceviloj, elektro- kaj gasmezuriloj. Ĉi tiuj aĵoj ofte estas novaj (aŭ en novkondiĉo), kio ne povas esti dirita pri luita domo. Se la abono estas nuligita, la luiganto ofte ne klopodas por rericevi la luitajn objektojn.

Veturiloj ankaŭ estas ofte luitaj, kio ofte postulas deponaĵon aŭ garantiaĵon esti pagita. Ĉi tio estas por certigi, ke la luitaj varoj estas ja resenditaj kaj por povi pagi por ajna damaĝo. Luado de veturiloj por komercaj celoj ankaŭ estas ofte referita kiel lizingo, la diferenco inter luado kaj lizingo rilatas al la imposto.

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]