Mitridato la 2-a de Partujo

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Bildo de Mitridato la 2-a

Mitridato la 2-a la Granda estis reĝo de Partujo de la jaro 123 ĝis 88 a.K.. Lia nomo alvokas la protekton de Mitrao. Li adoptis la titolon Epifanio, "dia manifesto" kaj lanĉis novajn dizajnojn sur lia ampleksa monproduktado. Partujo atingis ĝian plej grandan amplekson dum lia regado. Li savis la regnon de la sakaj triboj, kiuj okupis Baktrion kaj Orientan Iranon kaj mortigis du el siaj antaŭuloj en batalo. Mitridato la 2-a etendis la limojn de la imperio, laŭ la romia historiisto de la 3-a jarcento Junianus Justinus kiu emas konfuzi lin kun Mitridato la 3-a, sub kiu Partujo ricevis severajn malsukcesojn.

Li venkis la reĝon Artavasdo la 1-a de Armenio kaj konkeris sepdek valojn, igante la heredonton de la armena trono, princo Tigrano, politika ostaĝo. En 123 a.K. kaj 115 a.K. li ricevis ĉinajn ambasadorojn senditajn de la Han-imperiestron Wu Di por remalfermi la Silkvojon per intertraktadoj. Liaj pli postaj moneroj montras al li barban, eluzante la altan kupolhavan partan kronon uzita kun stelo. Li ankaŭ interrompis en la militoj de la dinastioj de Sirio. Li estis la unua parta reĝo kiu eniĝis en intertraktadoj kun Romo, tiam reprezentita de Lucio Kornelio Sulao, pretoro de Kilikio en 92 a.K.