Rekta elsendo

Rekta aŭ tuja elsendo (angle live broadcast) ĝenerale rilatas al pluraj specoj de amaskomunikiloj disvastigitaj en la aero sen signifa prokrasto. Ĉi tiuj specoj de transdonoj en reala tempo ebligas prezenton aŭ raporton pri distanca evento ĝis preskaŭ samtempe, kiam ili okazas.

Historio

Frutempaj televidaj elsendoj estis preskaŭ tute rekte dissendita, ĉefe pro la malbona kvalito de la registraj kaj dissendaj rimedoj. Ekde la 1960-aj jaroj kaj la fabrikado de la unua profesia vidbenda magnetoskopo fare de Ampex, rekta dissendo fariĝis afero de elekto, kaj foje de modo.

La emo en la 1980-aj kaj 1990-aj jaroj estis pli ofte al registrado, sed pluraj programoj, ĉefe parolspektakloj, revenis al rekta dissendo en la lastaj jaroj. Tiuj programoj estas markitaj kiel "rekte" por diferenciĝi de aliaj antaŭregistritaj programoj.

Tio ankaŭ klarigeblas per la apero de novaj ciferecaj ekipaĵoj tiutempe, kiuj ebligis rapide redakti programojn kun altkvalitaj grafikaj efikoj, sen malrapidigi la ritmon de la programo. Rekta dissendo nun havas preskaŭ egalan vidan kvaliton kompare kun tiu, kiu estas atingita per redaktado kaj sekva prokrastita dissendo.

Avantaĝoj kaj malavantaĝoj

Kiam programo estas elsendo tuja, spektantoj aŭ aŭskultantoj tuj ekscias pri aktuala evento. Por spektaklo produktita en studio, tio signifas, ke homoj povas reagi rekte al aktualaĵoj kaj eĉ interagi kun la gastigantoj de la spektaklo. Krome, negrave kio okazas aŭ kio estas dirita, ne eblas fari redaktojn en kiuj partoj povas esti preterlasitaj, aŭ neklaraj aŭ nigrigitaj partoj de la bildo povas esti korektitaj anstataŭigante ilin per alia bildo.

Nek partoj de la sono povas esti anstataŭigitaj per silento, "bipo" aŭ iu alia sonefekto, ekzemple kiam io privata estas malkaŝita en la aero antaŭ miloj aŭ milionoj da homoj, kiam eraro estas farita aŭ simple io netaŭga. dirita aŭ ne taŭga por la publiko al kiu la programo estas direktita. Estas tre malfacile por tiuj, kiuj faras la programon, provi korekti aŭ almenaŭ kaŝi la erarojn. Por la spektanto aŭ aŭskultanto tio ankaŭ povas esti pozitiva afero, ĉar la streĉiĝo kaj emocio estas pli grandaj, kaj sonoj kaj bildoj inkluzive de parolitaj vortoj kiuj alie estus preterlasitaj pro neantaŭvideblaj eraroj povas esti amuzaj aŭ interesaj.