El Vikipedio, la libera enciklopedio
La símbolo de Legendre, , estas multiplika funkcio uzata en nombroteorio, pri kiu
argumentoj estas entjera nombro kaj prima nombro , kaj valoras 1, -1 aŭ 0, dependante ĉu estas, aŭ ne, kvadrata restaĵo module , ĉi tiu difinita per la kongrua rilato inter a kaj estanta, aŭ ne, nombro x, tielmaniere ke:
- .
Tiu simbolo estis kreita de Adrien-Marie Legendre en 1798[1].
La Jakobia simbolo estas ĝeneraligo de simbolo de Legendre, pri kiu p estas iu ajn pozitiva nepara nombro.
Konsiderante ĉiuj entjerojn kaj ĉiuj neparaj primojn , simbolo de Legendre estas difinita per:
La origina difino de Legendre estis per la eksplicita formulado:
Laŭ la kriterio de Eŭlero, kiu estis eltrovita antaŭe kaj estis konita de Legendre, tiuj du supraj difinoj estas ekvivalentaj[2].
- * 2 estas kvadrata restaĵo modulo 7, ĉar , kaj la kalkulo laŭ la difino de Legendre kondukas al :
- * 5 ne estas kvadrata restaĵo modulo 7 :
- * 14 estas dividebla per 7 :
- (la simbolo de Legendre estas do multiplika funkcio rilate al sia supera argumento);
fakte, .
- Se , do .
- , ĉar 1 estas kvadrato si mem.
- (aparta kazo de -1).
- (aparta kazo de 2).
- se estas nepara nombro, kaj se para.
- Se estas nepara primo, do
la lasta propreco estas konata sub la nomo de leĝo de kvadrata reciprokeco.
- ↑ A. M. Legendre Essai sur la theorie des nombres (Eseo pri la nombroteorio) Parizo 1798, p 186
- ↑ Hardy & Wright, Thm. 83.