El Vikipedio, la libera enciklopedio
La símbolo de Legendre,
, estas multiplika funkcio uzata en nombroteorio, pri kiu
argumentoj estas entjera nombro
kaj prima nombro
, kaj valoras 1, -1 aŭ 0, dependante ĉu
estas, aŭ ne, kvadrata restaĵo module
, ĉi tiu difinita per la kongrua rilato inter a kaj estanta, aŭ ne, nombro x, tielmaniere ke:
.
Tiu simbolo estis kreita de Adrien-Marie Legendre en 1798[1].
La Jakobia simbolo estas ĝeneraligo de simbolo de Legendre, pri kiu p estas iu ajn pozitiva nepara nombro.
Konsiderante ĉiuj entjerojn
kaj ĉiuj neparaj primojn
, simbolo de Legendre
estas difinita per:

La origina difino de Legendre estis per la eksplicita formulado:

Laŭ la kriterio de Eŭlero, kiu estis eltrovita antaŭe kaj estis konita de Legendre, tiuj du supraj difinoj estas ekvivalentaj[2].
- * 2 estas kvadrata restaĵo modulo 7, ĉar
, kaj la kalkulo laŭ la difino de Legendre kondukas al :

- * 5 ne estas kvadrata restaĵo modulo 7 :

- * 14 estas dividebla per 7 :

(la simbolo de Legendre estas do multiplika funkcio rilate al sia supera argumento);
fakte,
.
- Se
, do
.
, ĉar 1 estas kvadrato si mem.
(aparta kazo de -1).
(aparta kazo de 2).
se
estas nepara nombro, kaj
se para.
- Se
estas nepara primo, do 
la lasta propreco estas konata sub la nomo de leĝo de kvadrata reciprokeco.
- ↑ A. M. Legendre Essai sur la theorie des nombres (Eseo pri la nombroteorio) Parizo 1798, p 186
- ↑ Hardy & Wright, Thm. 83.