Guillermo Valencia: Malsamoj inter versioj

Browse history interactively

[nekontrolita versio]

← Iru al antaŭa ŝanĝo Iru al sekvanta ŝanĝo →

Enhavo forigita Enhavo aldonita

VidaVikiteksto

Enteksta

Kiel registrite je 03:55, 23 jul. 2005

Literaturo > Hispanlingva literaturo > Guillermo VALENCIA

(Popajano (1873) - id. (1943)) Poeto kay politikisto kolombia. Studis en la Seminario de Popajano kaj estis legacia sekretario en Eŭropo (1889-1900), intendanto pri Publika Instruado, ministro pri Financoj kaj pri Milito, guberniestro, reprezentanto kaj senatano de la provinco Kaŭko, profesoro kaj rektoro (1928) de la Universitato de Kaŭko, du fojojn kandidato al la prezidenteco (1918 kaj [[1930])] kaj reprezentanto de sia lando al la TutAmerikaj Kongferencoj de Rio, Santjago, Montevideo kaj Limo.

Malgeraŭ sia intensa politika aktivado, sia famo kuŝas, antaŭ ĉio, en sia literatura laboro. Siaj poezioj valoris al li aperi en elstara loko inter la reprezentantoj de la modernismo kolombia. Kvankam en siaj verkoj aperas formojn uzatajn de la dekadentismo, sia stilo povas kvalifikiĝi pli bone kiel parnasa, ĉar la verkisto, per sia akuta imagopovo, fantasia kreivo kaj plena regado de la lingvo, presentiĝas kiel bardo de la formo, se ke tio implicu ke sia laboro estu manka de enkavo. Aliflanke, malgraŭ ke li lasis sin influi de la francaj simbolistoj, sia humanisma formiĝo kaj sia ŝato al la klasikuloj restigis lin savita de la fermeco kaj la mallumo de la koncepto kaj permesis al li sin defini kiel versfaranto inteligenta ,eĉ populara, ene de la plej pura literatura tradicio hispanlingva. Li gajnis famon en la hispanamerika literatura mondo per siaj unuaj poeziaj kompiloj «seriozaj»: Poesías (Poezioj) (1898), Ritos (Ritoj) (1914) kaj Poemas (Poemoj) (1917). Inter siaj plej konataj verkoj povas citiĝi En el circo (en la cirko), Los camellos (La kameloj) kaj San Antonio y el centauro (San Antonio kaj la centaŭro), potencaj verkoj, de la vira poezio, plena de plastikeco. Sia simbola poezio, heredita de sia latina spirito restas reflektata en Las cigüeñas blancas (La blankaj cikonioj) kaj sia socia penso en Anarkos. Li preparis ankaŭ bonegan tradukon de ĉinaj poemoj: Catay (1929). Sia plej populara verko estas, eble, la kadenca kaj eŭritma Canto a Popayán (Kanto al Popajano). Kiam mortis tiu notinda bardo, unu el la plej elstaraj de la kolombia Parnaso, sia lando konservis tritagan funebron kaj levis monumenton por eternigi sian memoron.

@@ Linio 1: / Linio 1: @@
 [[Literaturo]] > [[Hispanlingva literaturo]] > Guillermo VALENCIA
 ----
+([[Popajano]] ([[1873]]) - id. ([[1943]])) Poeto kay politikisto [[Kolombio|kolombia]]. Studis en la [[Seminario de Popajano]] kaj estis legacia sekretario en [[Eŭropo]] ([[1889]]-[[1900]]), intendanto pri Publika Instruado, ministro pri Financoj kaj pri Milito, guberniestro, reprezentanto kaj senatano de la provinco [[Kaŭko]], profesoro kaj rektoro (1928) de la [[Universitato de Kaŭko]], du fojojn kandidato al la prezidenteco ([[1918]] kaj [[1930])] kaj reprezentanto de sia lando al la TutAmerikaj Kongferencoj de [[Rio]], [[Santjago]], [[Montevideo]] kaj [[Limo]].
-Valencia, Guillermo '''(Tre baldaŭ tradukita)'''
+Malgeraŭ sia intensa politika aktivado, sia famo kuŝas, antaŭ ĉio, en sia literatura laboro. Siaj poezioj valoris al li aperi en elstara loko inter la reprezentantoj de la [[modernismo]] kolombia. Kvankam en siaj verkoj aperas formojn uzatajn de la [[dekadentismo]], sia stilo povas kvalifikiĝi pli bone kiel [[parnasa]], ĉar la verkisto, per sia akuta imagopovo, fantasia kreivo kaj plena regado de la lingvo, presentiĝas kiel bardo de la formo, se ke tio implicu ke sia laboro estu manka de enkavo. Aliflanke, malgraŭ ke li lasis sin influi de la francaj [[simbolistoj]], sia humanisma formiĝo kaj sia ŝato al la klasikuloj restigis lin savita de la fermeco kaj la mallumo de la koncepto kaj permesis al li sin defini kiel versfaranto inteligenta ,eĉ populara, ene de la plej pura literatura tradicio hispanlingva. Li gajnis famon en la hispanamerika literatura mondo per siaj unuaj poeziaj kompiloj «seriozaj»: ''Poesías (Poezioj)'' ([[1898]]), ''Ritos (Ritoj)'' ([[1914]]) kaj ''Poemas (Poemoj)'' ([[1917]]). Inter siaj plej konataj verkoj povas citiĝi ''En el circo (en la cirko)'', ''Los camellos (La kameloj)'' kaj ''San Antonio y el centauro (San Antonio kaj la centaŭro)'', potencaj verkoj, de la vira poezio, plena de plastikeco. Sia simbola poezio, heredita de sia latina spirito restas reflektata en ''Las cigüeñas blancas (La blankaj cikonioj)'' kaj sia socia penso en ''Anarkos''. Li preparis ankaŭ bonegan tradukon de ĉinaj poemoj: ''Catay'' ([[1929]]). Sia plej populara verko estas, eble, la kadenca kaj eŭritma ''Canto a Popayán (Kanto al Popajano)''. Kiam mortis tiu notinda bardo, unu el la plej elstaraj de la kolombia Parnaso, sia lando konservis tritagan funebron kaj levis monumenton por eternigi sian memoron.
-(1873-1943) Poeta y político colombiano, n. y m. en Popayán. Estudió en el Seminario de Popayán y fue secretario de legación en Europa (1889-1900), superintendente de Instrucción Pública, ministro de Hacienda y de la Guerra, gobernador, representante y senador del departamento del Cauca, profesor y rector (1928) de la Universidad del Cauca, dos veces candidato a la presidencia (1918 y 1930) y representante de su país en las Conferencias Panamericanas de Rio, Santiago, Montevideo y Lima.
-Pese a su intensa actividad política, su fama descansa, sobre todo, en su labor literaria. Sus poesías le valieron figurar en lugar destacado entre los representantes del modernismo colombiano. Aunque en su obra aparecen algunas fórmulas utilizadas por el decadentismo, su estilo puede calificarse más bien de parnasiano, ya que el escritor, por su aguda imaginación,creadora fantasía y pleno dominio del lenguaje, se presenta como un vate de la forma, sin que ello implique, ni mucho menos, que su trabajo se halle falto de fondo. Por otra parte, pese a que se dejó influir en ciertas composiciones por los simbolistas franceses, su formación humanística y su gusto por los clásicos le mantuvieron a salvo del hermetismo y la oscuridad del concepto y le permitieron definirse como versificador inteligible, incluso popular, dentro de la más pura tradición literaria castellana. Ganó fama en el mundo literario hispanoamericano con sus primeras compilaciones poéticas «serias»: Poesías (1898), Ritos (1914) y Poemas (1917). Entre sus composiciones más conocidas pueden citarse En el circo, Los camellos y San Antonio y el centauro, trabajos rotundos, de una poesía viril, llena de plasticidad. Su poesía simbólica, herencia de su espíritu latino, queda reflejada en Las cigüeñas blancas y su pensamiento social en Anarkos. Preparó también una excelente traducción de poemas chinos: Catay (1929). Su obra más popular es, posiblemente, el cadencioso y eurítmico Canto a Popayán. Cuando falleció este notable vate, uno de los más destacados del Parnaso colombiano, su país guardó tres días de luto y levantó un monumento para perpetuar su memoria.