Eleŭzisaj Misteroj

Eleŭzisaj Misteroj estis inicaj ritoj kiuj okazis ĉiujare en Eleŭziso, ĉirkaŭaĵoj de Ateno, kaj estis konsekritaj al la diinoj Demetra kaj Persefona. De ĉiuj el la ritoj celebrataj en la antikva Grekio, ili estis la plej gravaj. La eleŭzisaj misteroj komencis en la XVª jarcento a.K kaj daŭris ĝis la IVª jarcento p.K, kiam Teodozio, la Granda (346-395), fermi, per dekreto, kaj detruis per batiloj, la paganajn templojn. Tiuj ritoj daŭris du mil jarojn kaj atingis la Romian Imperio]]. La eleŭzisaj misteroj celebris la revenon de Persefona el la regno de Hadeso (subtera mondo), kaj tio ankaŭ simboligis la revenon de la vegetaĵoj kaj de la tuta vivo sur la tero, post la vintro. Persofona manĝis la semon de granato kiam ŝi restis la submondo (sub la grundo, samkiel la semoj) kaj ŝia renaskiĝo reprezentas la resnakiĝon de la tuta vegetala vivo en la printempo, kaj respektive de la tuta vivo sur la tero.

La vorto mistero devenas de la greka μυστήριον (mysterion), kiu signifas sekreta afero, ago fermi la buŝon, de tio devenis la vorto μύστης (mýstes), tiu kiu fermas, kiu gardas sekreton, la inicito, μυστικός (mystikós), tiu koncernanta la misterojn, kiu penetras la misterojn, la mistikulo. La eleŭzisaj misteroj ne estis la unika en la greka mondo, ankaŭ ekzistis aliaj, inter ili la misteroj de la Kabiroj, la misteroj de la trakio-frigia dio Sabazio, kaj aliaj.

La Minoraj Misteroj

La maĵoraj ceremonioj de Eleŭziso okazis post la Minoraj Misteroj, kiuj siavice okazis, unufoje jare, ekde 19ª ĝis la 21ª de la monato Antesteriono (marto), en Agro, en la ĉirkaŭaĵo de Ateno, situita ĉe la maldekstra rando de la rivero Iliso. La ritoj de la Minoraj Misteroj konsistis, oni kredas, de fastado, purigado, sinoferoj, orientitaj de la mistagogo, μυςταγωγός, la oficiala kondukanto de la misteroj.