Unuanimeco
La unuanimeco (de la latina unanimitate, unanimĭtas[1] kaj de la radikoj unu kaj animo) estas interkonsento farita kaj akceptita de ĉiuj personoj al kiuj koncernas la decido sen ajna malkonsento. La grupoj povas konsideri unuanimajn decidojn kiel montro de konkordo, de solidareco kaj de unueco. La unuanimeco povas esti eksplicite akceptita post unuanima voĉdonado aŭ implicite pro manko de objektoj. Tio ne nepre estas sinonimo de uniformeco. Estas okazoj en kiuj estas unuanimeco de voĉdonoj esprimitaj subite ofte kontentige, kio foje okazas en institucioj, konsilantaroj, en la akademioj, sciencaj kaj literaturaj organismoj, kaj malpli ofte en parlamentaj entoj.[2][3][4] Unuanima estas "havanta unu saman volon, opinion, montranta tian samvolecon, samopiniecon".[5]
Notoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Glare, P. G. W. (eldonisto, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press.
- ↑ Real Academia Española y Asociación de Academias de la Lengua Española (2014). «unanimidad». Diccionario de la lengua española (23a eldono). Madrid: Espasa. ISBN 978-84-670-4189-7.
- ↑ Enciclopedia española de derecho y administración, Lorenzo Arrazola, 1848 p. 334
- ↑ «Definición de Unanimidad». 26a de oktobro 2014.
- ↑ PIV NPIV Alirita la 22an de oktobro 2020.
Bibliografio[redakti | redakti fonton]
- Jacobsohn, Gary J. (1977). «The Unanimous Verdict Politics and the Jury Trial». Washington University Law Quarterly 1977 (1): 39-57.