Ĥaraĉo
En ŝario, la Ĥaraĉo (el la turka haraç) estas imposto por agrikulturaj landoj, kiun la otomana imperio kolektis en la neislamaj provincoj kiujn ĝi konkeris.
Tiu termino estis foje uzita interŝanĝe kun "ĝizia",[1][2][3] nome impostoj starigitaj al ne-islamaj subjektoj estis inter la ĉefaj rimedoj de la enspezoj kolektitaj de kelkaj islamaj entoj, kiel la Otomana Imperio kaj la Hindiaj Islamaj Sultanlandoj.[4]
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Morony, Michael. (2005) Iraq after the Muslim conquest. NJ, USA: Gorgias Press, p. 109, 99–134. ISBN 978-1-59333-315-7.
- ↑ Levy, Reuben. (2002) The social structure of Islam. London New York: Routledge, p. 310–1. ISBN 978-0-415-20910-6.
- ↑ Satish Chandra (1969), Jizyah and the State in India during the 17th Century, Journal of the Economic and Social History of the Orient, Vol. 12, No. 3, pp. 322–40, Citaĵo="Although kharaj and jizyah were sometimes treated as synonyms, a number of fourteenth century theological tracts treat them as separate"
- ↑ Peri, Oded. (1990) “The Muslim waqf and the collection of jizya in late eighteenth-century Jerusalem”, Ottoman Palestine, 1800-1914 : Studies in economic and social history. Leiden: E.J. Brill, p. 287. ISBN 978-90-04-07785-0.
