Benzilamino

El Vikipedio, la libera enciklopedio
(Alidirektita el CAS 100-46-9)
Benzilamino
Plata kemia strukturo de la Benzilamino
Tridimensia strukturo de la Benzilamino
Alternativa(j) nomo(j)
  • Fenil-metilamino
  • α-Aminotolueno
  • Fenil-metanamino
Kemia formulo
C7H9N
CAS-numero-kodo 100-46-9
ChemSpider kodo 7223
PubChem-kodo 7504
Merck Index 15,1128
Fizikaj proprecoj
Aspekto senkolora likvaĵo kun
malforta amoniakodoro.
Molmaso 107.1531 g·mol-1
Denseco 0.981 g cm−3
Fandpunkto 10 °C
Bolpunkto 185 °C
Refrakta indico  1,5401
Ekflama temperaturo 65 °C
Memsparka temperaturo 390 °C
Acideco (pKb) 4.65
Solvebleco Akvo:
  • 3.24g/100g (25 °C)
  • Solvebla alkoholo kaj etero.
Mortiga dozo (LD50) 552 mg/kg (buŝe)
Sekurecaj Indikoj
Risko R11 R21/22 R34
Sekureco S26 S36/37/39 S45
Pridanĝeraj indikoj
Danĝero
GHS etikedigo de kemiaĵoj[1]
GHS Damaĝo-piktogramo
05 – Koroda substanco 07 – Toksa substanco
GHS Signalvorto Damaĝa substanco
GHS Deklaroj pri damaĝoj H302, H312, H314
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj P280, P305+351+338, P310
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)

Benzilamino estas organika kemia komponaĵo kie la benzila grupo (C6H5CH2-) ligiĝas al la funkcia grupo NH2. Ĝi estas senkolora likvaĵo, flosas kaj miksiĝas kun akvo kaj uzatas kiel antaŭanto en organika sintezo kaj industrie en la produktado de multaj farmaciaĵoj. Ĝi okazas en la naturo kaj estis izolita el la Moringa oleifera, pli konata kiel rafano el la familio de la moringacoj.

En ĉeesto de humideco, benzilamino malforte korodas metalojn. Estas neakordigebla kun izocianatoj, organikaj halogenidoj, peroksidoj, epoksidoj, anhidridoj kaj acidaj halogenidoj. Kombinita kun hidridoj kaj fortaj reduktagentoj, ĝi generas gasan hidrogenon.

Sintezoj[redakti | redakti fonton]

Sintezo 1[redakti | redakti fonton]

  • La plej uzata metodo por kreado de la benzilamino estas per reduktado de la benzonitrilo:

benzonitrilo benzilamino

Sintezo 2[redakti | redakti fonton]

benzila klorido + amoniako benzilamino + klorida acido

Sintezo 3[redakti | redakti fonton]

benzilamido benzilamino

Sintezo 4[redakti | redakti fonton]

  • La benzilaminon eblas prepari per reduktado de la benzamido:[2]

benzilamido benzilamino

Sintezo 5[redakti | redakti fonton]

  • Hidratigo de la benzila izocianato laŭ la rearanĝo de Curtius:

benzila izocianato benzilamino

Sintezo 6[redakti | redakti fonton]

fenolo + amonia formiato benzilamino

Sintezo 7[redakti | redakti fonton]

  • Preparado per aminigo de la benzeno:

benzeno + klorometanamino benzilamino + klorida acido

Reakcioj[redakti | redakti fonton]

Reakcio 1[redakti | redakti fonton]

benzilamino benzila alkoholo

Reakcio 2[redakti | redakti fonton]

  • Reakcio de Schotten-Baumann: Benzilamino reakcias kun acetila klorido por doni la "benzilacetamidon".

benzilamino + acetila klorido benzilacetamido + klorida acido

Reakcio 3[redakti | redakti fonton]

benzilamino benzila alkoholo

Literaturo[redakti | redakti fonton]

Derivaĵoj de la benzilamino[redakti | redakti fonton]

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

  • Karl Friedrich Schmidt (1887-1971)
  • Theodor Curtius (1857-1928)
  • Rudolf Leuckart (1822-1898)
  • Hugo Schiff (1834-1915)
  • Irving Langmuir (1881-1957)
  • August von Hofmann (1818-1892)
  • Carl Schotten (1853-1910)
  • Eugen Baumann la 2-a (1868-1933)
  • Eugen Baumann la 1-a (1846-1896)
  • Benzoata acido
  • Benzaldehido
  • Benzila alkoholo

Referencoj[redakti | redakti fonton]