Grundolaciĝo

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Grundolaciĝo signifas la malboniĝon, malpliiĝon de la produkta kapablo de grundo, sur kiu oni kultivis jaro post jaro certajn plantojn (ĉefe temas pri monokulturo). La sentemaj plantoj – fabacoj, betospecoj – estas kultiveblaj samgrunde nur post 3-4 jaroj. La grundolaciĝo malaperas per konvena kultiva metodo (per ŝanĝo de la sinsekvaj plantospecoj).

Eblaj kaŭzoj:

  • malpliiĝo de mineraloj, elĉerpita per iu plantospecio
  • planta misakordo (alelopatio)

Oni ofte ne nomas grundolaciĝo (sed oni povas trakti tie ĉi), se oni kultivas samgrunde plantojn (ekz. cerealojn) - kiuj havas la samajn fiinsektojn, plantajn malsanojn- kaj pro tio okazas biologia damaĝo pro pliiĝo de fibestoj, plantaj malsanoj. Tion oni povas korekti nur per grandaj elpagoj: tuta sterilizado de la grundo, plusa plantoprotektado)