Hemikriptofitoj

distingo dependas de la situo de la renoviga burĝono.

Hemikriptofitoj (greke: ἥμι hemi- „duon-“, κρυπτός kryptós „kaŝita“; φυτόν fitón „planto“) estas plantoj, kies rezerva burĝono troviĝas ĉe la grinda surfaco. Ĝenerale ĝi estas kovrita de neĝo, folioj aŭ grundo kiel protekto kontraŭ la malvarmo de la vintro. Depende de la situo de la renovigaj burĝonoj ĉe la planto oni distingas diversajn rezervorganojn:

• a) ferofito: ekde 30 cm senprotekte:
  • plantoj: arboj, arbusto, duonarbustoj, lianoj
• b) ĥamefito ĝis ĉ. 30 cm kovrita de neĝo
  • plantoj: nanaj arbustoj, duonarbustoj, mirteloj, rubuso
• c) hemikriptofito:
  • ĉe la grunda surfaco, kovrata de falitaj folioj
  • rosedoplantoj, grimp-hemikriptofitoj, fragoj, leondentoj, horstgresoj
• d) geofito:
  • formortas en la grundo, rosedoplantoj, bulboj, cepoj
• e) terofito:
  • nur el semo, mallongvivanta ĝis unu jaro, fazeoloj, impatientoj

Oni distingas plurajn tipojn de multjaraj herbaj surfacaj plantoj:

• rosedhemikriptofitoj (ĉi tien apartenas ankaŭ la horstaj heikriptofitoj, ekzemple horstgresoj);
• grimpantaj hemikriptofitoj, ankaŭ nomataj grimpoplantoj, formas ĉe la grundsurfaco radikaj ŝosoj per kiuj la planto disvastiĝas;
• pivotplantoj, kiu formas vertikalan radikon, kies trunko travintrumas kaj renoviĝas;

Sur nekultivataj areoj la hemkriptofitoj formas multjaran ruderalan vegetaĵaron.